Παλαίμαχος ποδοσφαιριστής είναι από το βράδυ της περασμένης Κυριακής (28/5) ο Παπουλής, ο οποίος αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη φανέλα της Ομόνοιας, μετά και την απόφαση του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Ο Ελλαδίτης μίλησε στην εκπομπή «Total Green» και ανέφερε χαρακτηριστικά πως αν πριν δέκα χρόνια έγραφε ένα βιβλίο για το πως ήθελε να τελειώσει την καριέρα του, αυτό ακριβώς που έζησε θα έγραφε.

Παράλληλα, έκανε ένα απολογισμό για όλη του την ποδοσφαιρική πορεία και τις στιγμές που έζησε στην Κύπρο.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Πως πήρε την απόφαση να έρθει Κύπρο: «Εκείνο το χρονικό διάστημα, είχε τελειώσει το πρωτάθλημα με τον ΟΦΗ και ήμουν στους καλύτερους της χρονιάς. Με προσέγγιζαν μεγάλες ομάδες, είχα όμως προσύμφωνο με τον Παναθηναϊκό. Ήταν μεγάλο το ρόστερ και είπα στον μάνατζερ μου αν δεν θα πάω προετοιμασία να δω και τις άλλες προτάσεις. Αλλά επειδή ήταν η ομάδα μου ο ΠΑΟ ήθελα να δοκιμάσω. Πριν γίνουν όλα αυτά όμως με είχε προσεγγίσει ο Πέτρος Κονναφής, χωρίς να τον ξέρω. Πίναμε καφέ με Κιάσσο και Νίκκι Παπαβασιλείου και μου λέγανε για Κύπρο και Απόλλωνα. Εγώ ήξερα την Ανόρθωση, την Ομόνοια και τον ΑΠΟΕΛ, δεν γνώριζα τον Απόλλωνα. Με προσέγγισε ο Πέτρος Κονναφής. Έρχεται ο Ιούλιος και βλέπω ότι όλες οι ομάδες που με ήθελαν ήταν εξαφανισμένες. Μίλησα με τον Πέτρο και τον ρώτησα αν ισχύει. Πήρα την απόφαση να πάω Λεμεσό να δω τι γίνεται. Πριν πάω να υπογράψω πεθαίνει ο σκύλος μου, μου λέει η γυναίκα μου μην υπογράψεις είναι κακό σημάδι. Εγώ της είπα θέλω να μείνω να δοκιμάσω και έτσι έγινε».

Για το ευχαριστώ στον Απόλλωνα μετά τον τελικό: «Όταν τελείωσε ο τελικός και ανακοίνωσα το τέλος ένιωσαν την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Απόλλωνα. Ήταν η ομάδα που με έφερε στην Κύπρο με στήριξε και μου έδωσε πολλά. Με έκανε αυτό που είμαι, έζησα απίστευτες στιγμές. Αυτή η σχέση είναι αλληλένδετη. Και τον πρόεδρο τον κύριο Κίρζη που πραγματικά είναι ένας κύριος για μένα. Οκτώ χρόνια, αυτή η ομάδα ήταν από τις καλύτερες ομάδες τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι κρίμα που στερηθήκαμε ένα πρωτάθλημα τότε, άξιζε 1-2 πρωταθλήματα σίγουρα. Έκανε πορείες και στην Ευρώπη. Λειτουργούν σωστά και μπράβο τους».

Πως προέκυψε η Ομόνοια: «Σε εκείνη την ηλικία, 35 χρονών, δύσκολα παίρνεις μια τέτοια απόφαση. Αγαπούσα τον σύλλογο του Απόλλωνα. Την απόφαση να φύγω την πήρα από πριν όχι για κάποιο λόγο αλλά όταν είσαι σε μια ομάδα αρκετό καιρό νιώθεις ότι κλείνει ο κύκλος σου. Το είχα ανακοινώσει ένα χρόνο πριν στους δικούς μου ότι χρειαζόμουν κάτι καινούριο. Είχα πάρει την απόφαση μου και τους το ανακοίνωσα. Δεν έφυγα με άσχημο τρόπο, με αποχαιρέτησαν και μάζεψα τα πράγματα μου. Δεν είχα σαν πλάνο να μείνω στην Κύπρο. Μόλις ανακοίνωσα το τέλος με ζήτησαν όλες οι μεγάλες ομάδες της εξάδας. Προς τα μέσα Ιουνίου με προσέγγισε ο Σίμος Ταραπουλούζης και μου είπε θέλει να σου μιλήσει ο κύριος Λάρκου. Βρεθήκαμε με τον Λάρκου, κατευθείαν ήταν στο γραφείο ο Μπεργκ. Είδαμε ότι συμφωνούμε, μου είπε ότι με πιστεύει και αυτό το πράγμα ήταν κάτι που έψαχνα. Αυτή ήταν η προσέγγιση και τελικά υπέγραψα στο τέλος του μήνα».

Οι πρώτες στιγμές στην Ομόνοια: «Ήταν τεράστιο κίνητρο. Έβλεπα την Ομόνοια όταν ήμουν στον Απόλλωνα, έβλεπα τον κόσμο της και έλεγα δεν γίνεται αυτή η ομάδα να μην κάνει ένα μπαμ, ένα ξέσπασμα. Με αγκάλιασαν και με πίστεψαν από την αρχή. Ο κύριος Μπεργκ ήταν ένας δάσκαλος, με προσέγγισε πολύ ωραία. Προσπαθούσα να προσαρμοστώ στο στυλ του, ήταν πολύ της τακτικής ο Μπεργκ. Υπήρχε φοβερή οργάνωση, ο Λάρκου, ο Μπεργκ, Σίμος και οι συμπαίκτες μου, όλοι».

Η πιο σημαντική στιγμή στην Ομόνοια που θυμάται: «Η στιγμή στο ΑΕΚ Αρένα που περιμέναμε με τα κινητά να τελειώσει το ματς του Απόλλωνα με τον Ολυμπιακό. Ήθελα να το ζήσω, ήταν ένα όνειρο και για μένα αλλά και για την Ομόνοια μετά από τόσα χρόνια. Ήταν κάθε φορά παράσταση για μένα να παίζω μπροστά σε αυτό τον υπέροχο κόσμο και τον λαό».

Για τη σεζόν που έκλεισε και τον Σωφρόνη Αυγουστή: «Μπήκαμε στους ομίλους όμως στο πρωτάθλημα στράβωσε από νωρίς, και δεν διορθωνόταν. Έγιναν πολλά, δεν είναι της ώρας. Με την έλευση του Σωφρόνη Αυγουστή μας έδωσε άλλη πνοή. Υπήρξαμε και συμπαίκτες και ήξερα τι μπορεί να δώσει, το ταμπεραμέντο του. Ήξερα ότι εκείνη την στιγμή ήταν το μόνο γιατρικό. Μόλις άκουσα το όνομα Σωφρόνης ήξερα ότι αυτό το σενάριο μόνο όμορφα μπορεί να τελειώσει».

Αν συνειδητοποίησε το τέλος της καριέρας του: «Θέλω λίγο καιρό να ξεκουραστώ γιατί παλεύω για πολλά χρόνια. Τώρα θέλω να ηρεμήσω, να πάω να δω την οικογένεια μου να τους δώσω τον χρόνο που τους αξίζει. Μετά νομίζω, όταν μπω στην καθημερινότητα, τότε θα αρχίσει να με ενοχλεί».

Αν θα μείνει στο ποδόσφαιρο: «Δεν μου αρέσει να είμαι προπονητής, ή ως μέλος του τεχνικού επιτελείου. Δεν μου αρέσει. Τα προηγούμενα χρόνια μου άρεσε το κομμάτι του ατζέντη και του σκάουτινγκ. Δεν είναι όμως όλα εύκολα. Το σωστό είναι να κάνω κάτι μέσα από τα σωστά βήματα. Να μάθω και μετά να μπορώ να μεταδώσω. Θέλει χρόνο».

Για το πως έζησαν τα παιδιά του την αλλαγή από Απόλλωνα σε Ομόνοια: «Θα σας πω κάτι πολύ περίεργο. Όταν ήμουν στον Απόλλωνα, ο γιος μου έβλεπε φωτογραφίες μου παλιές με τριφύλλια από τις μέρες μου στον Αχαρναϊκό και έλεγε Ομόνοια. Όταν τον ρωτούσαν τι ομάδα είναι έλεγε Ομόνοια. Είχε βγει και βρώμα ότι υπέγραψα στην Ομόνοια. Όταν του είπα πάμε στην Ομόνοια ξετρελάθηκε, αλλά αγαπούσε πολύ τον Απόλλωνα γιατί τα έζησε από κοντά».

Για το τελευταίο του παιχνίδι: «Αν έγραφα ένα βιβλίο πριν δέκα χρόνια πως θα ήθελα να είναι το τέλος μου… Τόσο όμορφο τέλος, τόση αγάπη που πήρα από τον κόσμο της Ομόνοιας και από όλους. Πήρα όλη αυτή την αγάπη, έγινε όλο αυτό το πράγμα στο τελευταίο μου παιχνίδι, νιώθω ευλογία. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον κόσμο της Ομόνοιας, δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από την καρδιά μου».