Του Γιώργου Χρυσάνθου

Ώρα έντεκα παρά δέκα το πρωί. Το αυτοκίνητο μένει στο γκαράζ και εμείς ξεκινούμε για να πάμε με το λεωφορείο από το σπίτι στην Ανθούπολη, στα γραφεία του σταθμού στα Λατσιά.

Για να μην τα πολυλογούμε… δείτε απλά σε εικόνα πόσο εύκολο είναι να διακινηθείς στις γειτονιές για να φτάσεις στην πιο κοντινή στάση λεωφορείου.

Δεκατρία λεπτά μετά, φτάσαμε σε αυτή την… κατά τα άλλα υπερσύγχρονη στάση λεωφορείου επί της Λεωφόρου Ανθυουπόλεως.

Ευτυχώς είχε μόνο συννεφιά χωρίς ήλιο και χωρίς βροχές, ενώ η αναμονή για το λεωφορείο της γραμμής 127, ήταν μόλις έξι λεπτά.

Στο λεωφορείο είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με πολίτες, κάποιοι εκ των οποίων θεωρούν ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά.

Μετά από 14 λεπτά διαδρομής κατεβήκαμε επί της λεωφόρου Αρχαγγέλου Μιχαήλ στη Μακεδονίτισσα για να αλλάξουμε γραμμή και να πάρουμε το 211.

Μεταξύ άλλων καταλάβαμε ότι για να περάσεις στην απέναντι πλευρά του δρόμου για να αλλάξεις γραμμή, πρέπει να το διακινδυνεύεις λίγο αφού οι υποδομές, απουσιάζουν….

Εν πάση περιπτώσει περιμένοντας άλλα περίπου 25 λεπτά, πήραμε το 211 για τον σταθμό έξω από το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ώστε να αλλάξουμε γραμμή και να πάρουμε την 158 για τα Λατσιά.

Ο οδηγός του μικρού λεωφορείου μας υπέδειξε κάποια κακώς έχοντα στους κυπριακούς δρόμους – που αφορούν κυρίως υποδομές που δεν έχουν οι Δήμοι – σε μια διαδρομή που ο ίδιος παρακαλάει να μην χρειαστεί να κάνει στάση, σε κύριες οδικές αρτηρίες που αναγκάζονται να σταματούν στη μέση του δρόμου.

Τελικά φτάσαμε στην επόμενη στάση, και περιμένοντας για άλλα 25 λεπτά μέχρι να φτάσει το 158, συνομιλήσαμε με τον Διευθυντή Επιχειρησιακής Ανάπτυξης της εταιρίας, ο οποίος εξήγησε ότι τους επόμενους μήνες θα αλλάξουν πολλά, αν βεβαίως το ίδιο το κράτος βοηθήσει την κατάσταση.

Λίγο πριν τις 12:30 πήραμε την γραμμή για την Γιάννου Κρανιδιώτη στα Λατσιά, με την διαδρομή να κρατά μόλις οκτώ λεπτά.

Και από εκεί με τα πόδια, αφού δεν υπάρχει κοντινότερη στάση στην δουλειά.

Και τελικά μετά από δύο ώρες και 20 λεπτά φτάσαμε στον σταθμό.

Η σημερινή διαδρομή σίγουρα μας έκανε σοφότερους σε πολλά. Ελάχιστες υποδομές από τους Δήμους και το κεντρικό κράτος, και σίγουρα ένα πρόγραμμα δημόσιων συγκοινωνιών το οποίο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει παρά μόνο ένα μέρος της κοινωνίας. Σε μια χώρα όπου οι αρμόδιοι μας ζητούν να κάνουμε στροφή στις δημόσιες συγκοινωνίες.