Άρση της στασιμότητας των μαθητών στα Γυμνάσια λόγω επίδοσης και λήψη μέτρων για καταπολέμηση της βίας στα σχολεία, αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο την περασμένη εβδομάδα, με τις τροποποιήσεις να οδηγούνται προς την Επιτροπή Παιδείας της Βουλής προς συζήτηση.
Πως βλέπουμε από ψυχολογικής πλευράς τις τροποποιήσεις; Τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου συζητήσαμε με τον Σχολικό Ψυχολόγο Γιώργο Πογιατζή.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αναφορικά με το θέμα της άρσης της στασιμότητας αναφέρει ότι “για αρκετά χρόνια τόσο ως επαγγελματίες, όσο και ως κοινωνία μας απασχολεί το θέμα της βαθμοθηρικής και βαθμοκεντρικής εκπαίδευσης”.
Advertisement“Η εκπαίδευση πρέπει να κάνει αυτό ακριβώς που λέει και ο τίτλος της, να εκπαιδεύει. Μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αποτελεί αναμφίβολα και η διαδικασία αξιολόγησης η οποία έχει ως αποτέλεσμα, όχι να λειτουργήσει τιμωριτικά ή να προκαλεί φόβο, αλλά να αναδείξει τα κενά με απόλυτο σκοπό την ενίσχυση τους. Αυτά στη θεωρία, γιατί η πράξη απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα, με φωτεινές εξαιρέσεις εκπαιδευτικών που είναι ταγμένοι στο γνήσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, πρωτίστως ως παιδαγωγοί.”
“Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χάσαμε τα κίνητρα για μάθηση – ως κοινωνία και ως (εκπαιδευτικό) σύστημα, παρόλο που έχουμε εκπαιδευτικούς, σε όλες τις βαθμίδες που είναι πολυδιάστατοι, εκπαιδευμένοι σε σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, γνώστες των αναπτυξιακών αναγκών των παιδιών, και πολλά άλλα τα οποία στα χαρτιά σκιαγραφούν το προφίλ ενός επιτυχημένου επαγγελματία”, προσθέτει.
Advertisement“Παραταύτα το ίδιο το σύστημα, ως προβολή της ίδιας μας της κοινωνίας αυτοαναιρεί σχεδόν τα πάντα και τα αντικαθιστά με το αποκλειστικό κριτήριο του βαθμού. Χρειάζεται αρκετή δουλειά και επένδυση εκ μέρος όλων μας, από όλα τα πόστα και ρόλους που έχουμε έτσι ώστε ν αλλάξουμε κάτι το οποίο είναι τόσο εδραιωμένο. Η πρόκληση στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί όχι η αφαίρεση ενός αριθμού (βαθμού) από ένα φύλλο χαρτιού, αλλά η λειτουργική υποστήριξη των εκπαιδευτικών της πρώτης γραμμής με τρόπο που να ενισχυθούν και να υποστηριχθούν για να επενδύσουν ουσιαστικότερα στην ενίσχυση της μαθησιακής διαδικασίας των μαθητών τους.”
“Χαιρετίζω την ενίσχυση της Υπηρεσίας Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, με νέους συναδέλφους”, αναφέρει σχετικά με το μέτρο που λαμβάνεται για την καταπολέμηση της βίας στα σχολεία, ωστόσο επισημαίνει ότι είναι κάτι το οποίο ζητήθηκε κατ’ επανάληψη.
“Οφείλουμε όμως να διευκρινίσουμε ότι αυτή, η ενίσχυση, δεν είναι μια άμεση ανταπόκριση γρήγορων αντανακλαστικών σε ένα σημερινό πρόβλημα. Είναι το αποτέλεσμα αιτημάτων και απαιτήσεων επί σειρά ετών, που χρονολογείται. Οι προσλήψεις αυτές αποτέλεσαν το ζητούμενο από εντός όσο και από εκτός του Υπουργείου, για ανάγκες προς ικανοποίηση (αρκετά) περασμένων ετών, που ακόμη και τότε ήταν αριθμητικά δυσανάλογες των τότε προβλημάτων.”
Προσθέτει επίσης ότι οι πραγματικές ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες…
“Οι σημερινές ανάγκες των τελευταίων χρόνων παραμένουν ακόμη ανεκπλήρωτες καθώς τα δεδομένα εν έτει 2022, βρίσκουν όλους μας αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα, τόσο σε αριθμό μαθητών, όσο και σε αύξηση περιστατικών που πρέπει να τύχουν άμεσης διαχείρισης, αλλά κυρίως σε αυξημένες ανάγκες προληπτικών δράσεων και συστημικών αλλαγών στο σχολικό σύστημα. Η μετά COVID εποχή, δεν είναι τυχαίο που αναδεικνύει περίτρανα καθημερινά και με τον πιο έντονο τρόπο τα θέματα ψυχικής υγείας όλων μας!”
“Είναι καλά να γίνονται βήματα προς τα εμπρός, αλλά είναι ακόμη καλύτερα όταν τα βήματα αυτά είναι συγχρονισμένα με της ανάγκες του εδώ και τώρα και όχι του χθες ή ακόμη χειρότερα του προχθές”, καταλήγει.
