Ρίγη συγκίνησης προκαλούν οι ιστορίες που ξαναζωντανεύουν σήμερα, 44 χρόνια μετά, με τη διάνοιξη του οδοφράγματος της Δερύνειας. Δάκρυα χαρά, δάκρυα λύπης, δάκρυα ανακούφισης, δάκρυα θυμού. Τα συναισθήματα ανάμεικτα και οι εικόνες ανατριχιαστικές…

Στο σπίτι του μετά από 44 χρόνια…

Μπροστά στο σπίτι που γεννήθηκε και έζησε για 18 χρόνια, μέχρι την αποφράδα ημέρα της εισβολής, κοντοστάθηκε ένας άνδρας, λίγα λεπτά μετά τη διάνοιξη του οδοφράγματος της Δερύνειας.

Μιλώντας στην κάμερα του Alpha, εξέφρασε τη χαρά του που βρίσκεται στο σπίτι του, αλλά και τη λύπη του που δεν μπορεί να κατοικήσει στο σπίτι του και να συνεχίσει τη ζωή του από εκεί που έμεινε το 1974. 

Έδειξε στην κάμερα το υπνοδωμάτιο του, το σαλόνι του σπιτιού του και φανερά συγκινημένος δήλωσε:

“Είναι οι καλύτερες αναμνήσεις που είχα στη ζωή μου, τα νεανικά μας χρόνια, εδώ μαζεμένα”

Εξέφρασε ωστόσο και το θυμό του για την καθυστέρηση της επίλυσης του Κυπριακού.

“Είμαι και θυμωμένος. Γιατί να περάσουν τόσα χρόνια να έρθει μια λύση να πάμε σπίτι μας, να τα βρούμε με τους συμπατριώτες μας τους Τουρκοκύπριους.”

Συμμαθητές και γείτονες συναντώνται ξανά…

Έξω από το χώρο που ήταν το σχολείο τους συναντήθηκαν ξανά φίλοι, συμμαθητές και γείτονες, μετά από 44 χρόνια. Μερικοί από αυτούς μίλησαν στην κάμερα του Alpha, με τρεμάμενη φωνή αλλά και αμηχανία, αφού τα χρόνια πέρασαν και τα έζησαν σε άλλη γη.

Λίγο πριν το άνοιγμα του οδοφράγματος, η κ. Γιωργούλα Φιλοθέου, κρατώντας αγκαλιά τη φωτογραφία των γονιών της, περίμενε να περάσει το οδόφραγμα και να “τους πάει” στο σπίτι τους, για να εκπληρώσει το τάμα 44 χρόνων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: “Εκπληρώνεται ένα τάμα που είχαμε κάνει εδώ και 44 χρόνια” (ΒΙΝΤΕΟ)