Η σύνδεσή τους με τη φύση, η ανατροφή τους ως ιθαγενείς και οι γνώσεις που αποκόμισαν μεγαλώνοντας στην κοινότητα των Χουιτότο, αποδείχτηκαν σωτήριες για τα τέσσερα αδέρφια, που βρέθηκαν την Παρασκευή μετά από 40 μέρες στη ζούγκλα της Κολομβίας, αφού το μικρό αεροπλάνο στο οποίο επέβαιναν με τη μητέρα τους έπεσε την 1η Μαΐου.

Ο πιλότος και ακόμα ένας επιβαίνοντας του αεροπλάνου βρέθηκαν νεκροί, ενώ η μητέρα των παιδιών πέθανε τέσσερις μέρες μετά το ατύχημα, όπως ανέφεραν τα παιδιά μετά τη διάσωσή τους, με τα παιδιά ηλικίας 13, 9, 4 και 1 έτους να μένουν μόνα, σε μια περιοχή γεμάτη φίδια, άγρια ζώα, κουνούπια.

Κατά τη διάρκεια των ερευνών, οι διασώστες είχαν εντοπίσει αποτυπώματά τους, μερικώς φαγωμένα φρούτα και άλλα στοιχεία που έδιναν ελπίδες ότι τα παιδιά μπορεί να είναι ζωντανά και να απομακρύνθηκαν από τον τόπο του δυστυχήματος, αναζητώντας βοήθεια.

Ειδικοί αναφέρουν ότι τα παιδιά, μέλη της φυλής Χουιτότο, ήταν καλά προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Τα μέλη της φυλής μαθαίνουν να κυνηγούν, να ψαρεύουν και να μαζεύουν καρπούς από μικρή ηλικία, ενώ ο παππούς των παιδιών Fidencio Valencia, ανέφερε ότι τα μεγαλύτερα αδέρφια ήταν εξοικειωμένες με τη ζούγκλα.

Η θεία των παιδιών, Damarys Mucutuy, μιλώντας σε δημοσιογράφους, ανέφερε ότι συχνά η οικογένεια έπαιζε ένα «παιχνίδι επιβίωσης». «Όταν παίζαμε, στήναμε μικρές καταφύγια», είπε. Πρόσθεσε ότι η 13χρονη Λέσλι «ήξερε τι φρούτα δεν πρέπει να φαγωθούν, καθώς υπάρχουν πολλά δηλητηριώδη φρούτα στο δάσος. Και ήξερε πώς να φροντίζει το μωρό».

Όπως μεταδίδει το BBC, μετά το ατύχημα, η Λέσλι έφτιαξε πρόχειρα καταφύγια από κλαδιά ενωμένα με κορδέλες μαλλιών. Επίσης, ανέκτησε αλεύρι από το αεροπλάνο. Τα παιδιά επέζησαν τρώγοντας αλεύρι μέχρι που εξαντλήθηκε και στη συνέχεια έτρωγαν σπόρους, είπε σε δημοσιογράφους ο Edwin Paki, ένας από τους ηγέτες των ιθαγενών που συμμετείχαν στην έρευνα για τα παιδιά.

«Υπάρχει ένα φρούτο, που μοιάζει με passion fruit, το οποίο λέγεται avichure», είπε. «Έψαχναν να φαν σπόρους από δέντρο avichure για περίπου ενάμισι χιλιόμετρο από το σημείο που έπεσε το αεροπλάνο», συνέχισε.

Η επικεφαλής του Κολομβιανού Ιδρύματος Οικογενειακής Ευημερίας, Astrid Cáceres, είπε ότι ο χρόνος του συμβάντος σήμαινε ότι «η ζούγκλα ήταν σε περίοδο συγκομιδής» και ότι μπορούσαν να φαν τα ώριμα φρούτα.

Ωστόσο, τα παιδιά εξακολουθούσαν να είναι αντιμέτωπα με προκλήσεις επιβίωσης σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον.

Μιλώντας στο BBC Mundo την Κυριακή, ο ειδικός σε θέματα ιθαγενών, Alex Rufino, είπε ότι τα παιδιά ήταν σε «μια πολύ σκοτεινή, πολύ πυκνή ζούγκλα, όπου βρίσκονται τα ψηλότερα δέντρα της περιοχής».

Και παρόλο που υπήρχαν φύλλα με τα οποία τα παιδιά θα μπορούσαν να καθάριζαν το νερό, προειδοποίησε ότι «άλλα ήταν δηλητηριώδη».

«Είναι μια περιοχή η οποία δεν έχει εξερευνηθεί. Οι πόλεις είναι μικρές και είναι δίπλα στον ποταμό, όχι μέσα στη ζούγκλα», πρόσθεσε.

Εκτός από το να προφυλαχτούν από αρπακτικά, τα παιδιά έπρεπε επίσης να αντέξουν τις ισχυρές καταιγίδες, ενώ ίσως να χρειάστηκε να διαφύγουν από ένοπλες ομάδες που δρουν στη ζούγκλα.

Σε κάποια φάση, τα παιδιά χρειάστηκε να προστατευτούν από ένα άγριο σκύλο, είπε ο Πρόεδρος της Κολομβίας Γκουστάβο Πέτρο.

Αλλά ο Rufino σημείωσε ότι μια 13χρονη που μεγάλωσε σε μια κοινότητα ιθαγενών θα κατείχε αρκετές από τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιβιώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

Ο John Moreno, ηγέτης της ομάδας Guanano στο νοτιοανατολικό κομμάτι της Κολομβίας, όπου μεγάλωσαν τα παιδιά, είπε ότι «είχαν μεγαλώσει με τη γιαγιά τους», η οποία είναι μία αξιοσέβαστη ιθαγενής. «Χρησιμοποίησαν ό,τι έμαθαν στην κοινότητα, βασίστηκαν στη γνώση των προγόνων τους για να επιβιώσουν», είπε.

Στο μεταξύ, οι αρχές είχαν ρίξει 10.000 φυλλάδια με συμβουλές επιβίωσης γραμμένες στα ισπανικά και στη γλώσσα των ιθαγενών Χουιτότο, ενώ ελικόπτερα μετέδιδαν μηνύματα από τη γιαγιά τους μέσω ηχείων για να διαβεβαιώσουν τα παιδιά ότι τα έψαχναν.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι ομάδες διάσωσης πέρασαν μέχρι και 20 μέτρα από εκεί που βρέθηκαν τελικά τα παιδιά, είπε ο αρχηγός της ομάδας έρευνας στρατηγός Pedro Sánchez.

Μέχρι να βρεθούν τα παιδιά, περίπου 150 στρατιώτες και 200 εθελοντές από τοπικές ομάδες ιθαγενών συμμετείχαν στην εκστρατεία, η οποία ερευνούσε μία περιοχή 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

«Δεν ψάχνουμε βελόνα στ’ άχυρα, αλλά έναν μικροσκοπικό ψύλλο σε ένα τεράστιο χαλί, επειδή κινούνται», είπε ο Sánchez σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της έρευνας.

Την Παρασκευή, μετά από έρευνες διάρκειας ενός μήνα, ειδικοί σκύλοι που χρησιμοποιούνται σε έρευνες βρήκαν τα παιδιά.

Οι πρώτες λέξεις της μεγαλύτερης κόρης, Λέσλι, που κρατούσε το μωρό στα χέρια της, ήταν «πεινώ», είπε ένας από τους διασώστες στο κολομβιανό κανάλι RTVC. Ένα από τα αγόρια, το οποίο ξάπλωνε, σηκώθηκε και είπε «η μαμά μου πέθανε».

Ενώ πολλοί στη βαθιά καθολική Κολομβία αναφέρθηκαν στη διάσωση των παιδιών ως «θαύμα», ο ειδικός σε θέματα ιθαγενών, Rufino, είπε ότι η πραγματική ιστορία βρίσκεται «στην πνευματική τους σύνδεση με τη φύση».