Ο Μέισον τον Ιανουάριο του 2017 είχε υποστεί έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι όταν συγκρούστηκε σε μια εναέρια μονομαχία με τον Γκάρι Κέιχιλ της Τσέλσι.

Τότε είχε προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση με εσωτερική αιμορραγία και κάταγμα κρανίου, κάτι που λίγο έλειψε να του κόψει το νήμα της ζωής!

Ευτυχώς ο Μέισον κατάφερε να ξεπεράσει τον κίνδυνο και στη συνέχεια να επισκεφτεί αρκετούς νευρολόγους και χειρούργους προκειμένου να πάρει τη γνώμη τους για το αν θα πρέπει να συνεχίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ωστόσο, όπως ανακοίνωσε η Χαλ, η γνώμη των γιατρών ήταν αρνητική, κάτι που έπεισε τον 26χρονο Άγγλο μέσο να κρεμάσει οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, βάζοντας προτεραιότητα στην υγεία του.

Τον Μάιο του 2017, τέσσερις μήνες μετά τον τραυματισμό του, ο Μέισον είχε μιλήσει για πρώτη φορά για το περιστατικό που λίγο έλειψε να του στερήσει τη ζωή.

 «Κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό όταν πλέον μετά την ακτινογραφία, άκουγα ότι είχαν αδυναμία απόκρισης και αντίδρασης στα ερεθίσματα και τις φωνές… Όλοι ενήργησαν άμεσα και με έβαλαν στο χειρουργείο. Ο γιατρός περίμενε τη σωστή στιγμή για να μου μιλήσει για τη σοβαρότητα της κατάστασης, γιατί μπορεί να μην είχα τη δύναμη να το αντιμετωπίσω εκείνα τα πρώτα πολύ δύσκολα λεπτά» είπε ο Μέισον, που ακόμα δεν έχει επιστρέψει στις προπονήσεις και αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με τους ήχους, πράγμα που τον ανησυχεί για τη στιγμή που θα βρεθεί στ’ αποδυτήρια της Χαλ, με πολλά άτομα…

«Οι πλάκες που μου έβαλαν οι γιατροί στο κρανίο, θα μείνουν μόνιμα πλέον. Έχω και μια μεγάλη ουλή πλέον στο κεφάλι. Έπρεπε να μου αφαιρεθεί κι ένα οστό το οποίο μετακινήθηκε και μου προκάλεσε πρόβλημα στο μάτι. Για αρκετό καιρό, δεν μπορούσα να ελέγξω ούτε το σαγόνι μου. Για 8 εβδομάδες δεν έτρωγα κανονικά! Τόσο καιρό η υπέροχη σύζυγός μου υπέμεινε τα πάντα, έμενε στο σπίτι δίχως να βλέπει τηλεόραση ή να υπάρχουν πράγματα και εικόνες ή ήχοι που θα μπορούσαν να με επηρεάσουν και απλά με φρόντιζε. Ήταν δύσκολα.

Είχα αισθανθεί σαν να έσκασε μια βόμβα ακριβώς δίπλα μου. Τόσο δυνατός πόνος και αντίκτυπος με το χτύπημα. Θυμάμαι όλες τις στιγμές μετά το χτύπημα, τους γιατρούς στο γήπεδο που μου έλεγαν αν μπορώ να σφυρίξω και δεν μπορούσα να το κάνω. Το ασθενοφόρο, τη μητέρα μου που ήταν μαζί μου. Είχα και αυτό που λένε “εμπειρία… έξω από το σώμα σου”, γιατί θυμάμαι να μου έρχονται εικόνες από την οικογένειά μου, με τα παιδιά μου και τον σκύλο μου να τρέχουν στο γρασίδι, τη στιγμή που είχα γίνει πλέον “ανήμπορος αντίδρασης” προτού μπω στο χειρουργείο» ήταν τα συγκλονιστικά λόγια του ποδοσφαιριστή.