Η πρώτη αεροπορική τραγωδία με θύμα ποδοσφαιρική ομάδα συνέβη στις 4 Μαΐου 1949, όταν το αεροπλάνο που μετέφερε τη μεγάλη Τορίνο προσέκρουσε στο λόφο Σουπέργκα του Τορίνου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους όλοι οι ποδοσφαιριστές της που επέβαιναν σε αυτό.

Η Τορίνο κυριαρχούσε στο ιταλικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ’40 και ήταν μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα, όπου τη βιομηχανική πόλη του ιταλικού βορρά εκπροσωπεί η μεγάλη της αντίπαλος, η Γιουβέντους.

Η «γκρανάτα» βάδιζε ακάθεκτη για το πέμπτο της πρωτάθλημα μέσα στη δεκαετία, καθώς τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος είχε τέσσερις βαθμούς περισσότερους από την Ίντερ και έξι από τη Μίλαν.

Στις 3 Μαΐου 1949 αντιμετώπισε στη Λισαβόνα την Μπενφίκα, σε ένα φιλικό παιγνίδι προς τιμήν του άσου των «αετών» Φρανσίσκο Φερνάντεζ, που αποχωρούσε από την ενεργό δράση.

Κατά την επιστροφή της αποστολής στο Τορίνο το αεροπλάνο, τύπου Fiat G-212, της εταιρείας Avio Linee Italiane (θυγατρική της FIAT), έπεσε σε ομίχλη λίγο προτού προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Τορίνου, προσέκρουσε στο λόφο Σουπέργκα, που υψώνεται στα νότια της πόλης, και συνετρίβη.

Από τους 31 επιβάτες του αεροσκάφους (4 μέλη του πληρώματος, 3 δημοσιογράφοι, 18 ποδοσφαιριστές, 6 παράγοντες και μέλη του τεχνικού επιτελείου) κανείς δεν επέζησε.

Ανάμεσα στους νεκρούς συμπεριλαμβάνονταν σπουδαία ονόματα του ιταλικού ποδοσφαίρου της εποχής εκείνης, όπως οι διεθνείς Βαλέριο Μπατσικαλούπο, Βαλεντίνο Ματσόλα (πατέρας του μετέπειτα σπουδαίου μέσου της Ίντερ Σάντρο Ματσόλα), Άλντο Μπαλαρίν και Ρούμπενς Φαντίνι.

Μόνο δύο ποδοσφαιριστές φάνηκαν τυχεροί, καθώς δεν ταξίδεψαν στη Λισαβόνα: ο Σάουρο Τομά, που ήταν τραυματίας, και ο Λουίτζι Τζουλιάνο (προπονητής του Αιγάλεω την περίοδο 1966-1967), που δεν πρόλαβε να βγάλει διαβατήριο.

Η Ίντερ και η Μίλαν, που διεκδικούσαν τον τίτλο, ζήτησαν το πρωτάθλημα να κατακυρωθεί στην Τορίνο.

Η ομοσπονδία διαφώνησε, και στους τέσσερις εναπομείναντες αγώνες η αποδεκατισμένη Τορίνο χρησιμοποίησε υποχρεωτικά την ομάδα των νέων.

Το ίδιο έκαναν και οι αντίπαλοί της σε ένδειξη σεβασμού.

Οι Τορινέζοι μπορεί να κέρδισαν και τους τέσσερις αγώνες και να ανακηρύχθηκαν πανηγυρικά πρωταθλητές Ιταλίας, αλλά δεν έγιναν ποτέ ξανά η μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’40.

Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr