Ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής που εξετάζει τα αίτια κατάρρευσης του Συνεργατισμού βρίσκεται για δεύτερη μέρα ο πρώην Γενικός Διευθυντής της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας, Νικόλας Χατζηγιάννης.
Επειδή η Συνεργατική ήταν μια κρατική τράπεζα, ήταν και ένας τρόπος για τους επόπτες να πιέζουν το κράτος για ευρύτερα θέματα, είπε ο Νικόλας Χατζηγιάννης επισημαίνοντας ότι υπήρχε ΄αλλεργία’ στην κρατική ιδιότητα της τράπεζας και η ίδια η Επιτροπή Ανταγωνισμού ανέφερε το θέμα των πολιτικών παρεμβάσεων.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στο €1,4 δισ η συνολική αποπληρωμή της ΚΕΔΙΠΕΣ προς το κράτος
Στο €1,4 δισ η συνολική αποπληρωμή της ΚΕΔΙΠΕΣ προς το κράτος
“Η λύση θα ήταν η επίτευξη στόχων για Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια (ΜΕΔ) και η όσο πιο γρήγορη ιδιωτικοποίηση για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Όπως είπε πάντα υπήρχε αυτή η καχυποψία λόγω της κρατικής οντότητας και επειδή η τράπεζα ήταν κρατική ήταν ο τρόπος να ασκηθούν πιέσεις στο κράτος για ευρύτερα θέματα όπως το θέμα των εκποιήσεων, μέσω Συνεργατισμού”.Ο πρώην Γενικός Διευθυντής της Κεντρικής Συνεργατικής Τράπεζας τόνισε ότι η θέση της τράπεζας είναι ότι οι υπολογισμοί του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (ΕΕΜ) μετά τον επιτόπιο έλεγχο του 2018 ήταν λάθος, αφού οι θέσεις τους ήταν υποκειμενικές.
Ερωτηθείς από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Γεώργιο Αρέστη, γιατί σε ερωτηματολόγιο αξιολόγησης της καταλληλότητάς του μέλους πιστωτικού ιδρύματος στην απάντηση κατά πόσο αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για θέματα που σχετίζονται με την παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών απάντησε αρνητικά, δεδομένων των δύο πειθαρχικών διαδικασιών που υπήρχαν εναντίον του όταν εργαζόταν στην πρώην Λαϊκή και την Τράπεζα Κύπρου. «Είναι θέμα ερμηνείας», όπως είπε, απατώντας σε επίμονες υποδείξεις του κ. Αρέστη ότι το να εργάζεται σε τράπεζα είναι παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος της Ερευνητικής Επιτροπής είπε ότι κάποιος που προσδοκούσε να είναι πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής μιας υπό κρίση τράπεζας θα έπρεπε να μπορούσε να αντιληφθεί τι σημαίνει ο όρος χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και να μην χρειαστεί να καταφύγουμε σε φιλολογική ερμηνεία του όρου.
