Η Μαρία Βαρδάκη συγκινεί με το τραγούδι που έγραψε για τις μητέρες που έφυγαν νωρίς από καρκίνο και φέρνει στο φως μια ξεχωριστή αληθινή συγκινητική ιστορία.
Η Μαρία γεννήθηκε το 2000 στην ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου της Κύπρου όπου και διαμένει. Από την ηλικία των πέντε χρονών παρακολούθησε μαθήματα πιάνου τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ζωής της ενώ συνέχισε αποσπώντας πολλά βραβεία και διακρίσεις. Σε ηλικία 13 χρονών ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής όπου είχε την ευκαιρία να μάθει από αξιόλογους ανθρώπους και καλλιτέχνες, όπως την Αργυρώ Χριστοδούλου και Μαρία Θεοδότου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το πρώτο της single ονομάζεται «Αχ, ρε Μάνα». Ένα τραγούδι με μια κρυμμένη ιστορία από πίσω του. Αποφάσισε να το δημοσιεύσει αφού πολλοί άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με τα λόγια και να νιώσουν τον πόνο αυτό. Η Μαρία μας μίλησε για την ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι και για την μάνα που έφυγε νωρίς.
Το καλοκαίρι του 2018 γνώρισα μία όμορφη αλλά μυστήρια ψυχή. Έναν άνθρωπο που πάντα χαμογελούσε, η ψυχή της παρέας. Κλειστή ψυχή όμως, που δεν ξέρεις τι κρύβει μέσα. Ένα βράδυ μου είχε πει ότι πριν από μερικά χρόνια είχε χάσει την μάνα του. Θυμάμαι καθαρά ότι ακόμα κι αυτό μου το είπε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Ίσως από αμηχανία, νοσταλγία, ένα τρόπο να κρύψει τον πόνο, ίσως λίγο από όλα. Μετά από αυτό το βράδυ δεν ξανασυζητήσαμε για το χαμό της. Δεν ήξερα ούτε τον λόγο, ούτε το όνομα της, τίποτα περισσότερο.
AdvertisementΠέρασαν οι μέρες του καλοκαιριού, και μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας και τις διαφορετικές συγκυρίες ζωής χαθήκαμε. Είχε έρθει ο Δεκέμβριος, ένας σημαντικός μήνας για τη ζωή μου αφού είχα ακρόαση στο Πανεπιστήμιο των ονείρων μου, για να ακολουθήσω επαγγελματικά την μουσική. Η σύμβουλος μου, λίγες μέρες πριν φύγω για την ακρόαση, με πήρε σε ένα ξωκλήσι, να ανάψουμε ένα κερί για να παν όλα καλά. Εκεί μου έδωσε μια εικόνα. Την εικόνα μιας Αγίας, προστάτιδας της μουσικής. Μου ευχήθηκε αυτή η Αγία να είναι φύλακας μου στο ταξίδι της ζωής, δίπλα σε κάθε μου βήμα.
AdvertisementAπό εκείνη τη στιγμή, έτσι την ένιωθα. Καιρό μετά, αφού είχα πάει στην ακρόαση και είχα ήδη φτάσει πίσω Κύπρο, έμαθα κατά τύχη πως ήταν η επέτειος γενεθλίων της μητέρας αυτού του ανθρώπου. Και το όνομα αυτής, το ίδιο με το όνομα της Αγίας από την εικόνα, το ίδιο με την δική μου προστάτιδα… Οι φύλακες άγγελοι μας, είχαν το ίδιο όνομα… Μια σύμπτωση που αποτυπώθηκε στο μυαλό και στη καρδία μου.
Και οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εκεί. Ξημερώνει μια μέρα, ίδια σαν όλες τις άλλες. Σε μια στιγμή όμως, ξαφνικά με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι, ένα βάρος στην καρδιά. Μια κακή διαίσθηση για αυτόν τον άνθρωπο που χαθήκαμε, και πέρασε καιρός χωρίς να μάθω νέα του. Είχα την ανάγκη να μάθω αν είναι καλά. Μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναζητώ το όνομά του, και εκεί βλέπω κάποιες λέξεις, που μου ράγισαν την καρδιά. Εκείνη την ώρα που ένοιωσα ότι δεν είναι καλά, την ίδια ώρα είχε ο ίδιος ανεβάσει αυτά τα λόγια… “Αχ! Βρε Μάνα, βιάστηκες να φύγεις. Τι νόμιζες, μεγαλώσαμε και δεν σε χρειαζόμαστε;…” Αυτή η στιγμή, αυτή η τυχαία σύμπτωση. Ίσως να μην ήταν και τόσο τυχαία. Ίσως να ήταν ένα μήνυμα από τους φύλακες αγγέλους μας. Ήταν η στιγμή όπου μπήκα στη θέση αυτής της ψυχής. Δάκρυσα. Έβαλα ένα κομμάτι από την ψυχή μου και όλα τα κομμάτια της δικής της. Και έτσι, γράφτηκε το τραγούδι “Αχ ρε Μάνα…”
Η Μαρία συγκινεί τους ακροατές του ξεχωριστού τραγουδιού, τόσο με τα αληθινά λόγια που ειπώθηκαν κάποτε σε μια μάνα που”έφυγε” νωρίς, όσο και με την φωνή της. Η ίδια μαζί με την ομάδα των συνδημιουργών του τραγουδιού αποφάσισαν να μοιραστούν αυτό το τραγούδι στις 4 Φεβρουαρίου που είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου.
Ακούστε το τραγούδι που είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες που έφυγαν νωρίς από καρκίνο…
AdvertisementΑχ ρε μάνα, βιάστηκες να φύγεις…
Νόμισες μεγαλώσαμε και δεν σε χρειαζόμαστε;
Αχ ρε μάνα, νοιώθω το κενό να μεγαλώνει Κι η ανάγκη μου για σένα δυναμώνει.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, εσύ θα είσαι εδώ. Στο μυαλό και στην καρδιά μου θα σε ‘χω φυλαχτό.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, εσύ θα είσαι εδώ. Στο μυαλό και στην καρδιά μου θα σε ‘χω φυλαχτό.
Σου μιλώ συνέχεια, σου λέω, «Αχ ρε μάνα…»
Και πλέον, μόνο έτσι, βρίσκω την ευκαιρία να πω αυτή τη λέξη αφού δεν έχει πια άλλο τρόπο να την πω.
Σου λέω «αχ ρε μάνα» Και κλείνω τα μάτια,
Αφού δεν έχει πια άλλο τρόπο να σε δω..
