Πίσω στον χρόνο, στα καλοκαίρια του χθες, σε μια Κύπρο άλλη… τότε που ο κατακλυσμός ήταν η μεγάλη λαϊκή γιορτή για μικρούς και μεγάλους. Όταν το ασπρόμαυρο ακόμα φιλμ αποτύπωνε τα φαγοπότια και τα γλέντια στις παραλίες, τα παιδικά χαμόγελα μετά από ένα μπουγέλωμα με αυτοσχέδια νεροπίστολα και τους βρακάδες, τους αυθεντικούς βρακάδες, που πουλούσαν την πραμάτεια τους στα μεγάλα πανηγύρια των πόλεων.

Οι Κερυνιώτες τιμούσαν από τα αρχαία χρόνια το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Για τρία μερόνυχτα το λιμανάκι γέμιζε με φωνές και χειροκροτήματα.

Το έθιμο “ολισθηρός ιστός” είχε αναδειχθεί στο κατεξοχήν θαλασσινό αγώνισμα. Οι διοργανωτές έδεναν πάσαλο της ηλεκτρικής πάνω στην ξύλινη αποβάθρα. Τον άλειφαν με λίπος και τον έλουζαν με θαλασσινό νερό για να γίνει γλιστερός.  Ο διαγωνιζόμενος προσπαθούσε να περπατήσει πάνω στο κατάρτι μέχρι την άκρη του και να πιάσει μια μικρή Ελληνική σημαία και μετά να πέσει στη θάλασσα.

Στη Λάρνακα πλημμύριζαν και τότε οι φοινικούδες από κόσμο. Το πρόγραμμα περιελάμβανε αγώνες κολύμβησης, ισορροπίας σε δοκάρι και ιστιοπλοΐας.

Το ίδιο σκηνικό και στην Αμμόχωστο αλλά και στη Λεμεσό που ακολούθησε τις προηγούμενες επαρχίες.

Και μετά από όλα αυτά έφτανε η ώρα του γλεντιού. Στην Κύπρο για τον κατακλυσμό έφταναν τα μεγαλύτερα ονόματα της Ελληνικής μουσικής. Όπως το 1980 που στην Κύπρο βρέθηκε η νεαρή τότε Χαρούλα Αλεξίου.

Από το πρόγραμμα δε θα μπορούσαν να λείπουν τα τσιατιστά, με τους ειδικούς του σπορ να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να νικήσουν τον αντίπαλό τους.

Στις ουρές μικροί και μεγάλοι περίμεναν υπομονετικά για, ένα παιχνίδι στο καζαντί, μια κούρσα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, λίγους ξηρούς καρπούς και μαλλί της γριάς το οποίο κρατούσαν στο χέρι αγναντεύοντας το γαλάζιο της θάλασσας.

Αυτά έφταναν και περίσσευαν στις μαυρόασπρες εκείνες εποχές για να δημιουργήσουν μια μεγάλη περιουσία στο μυαλό των Κυπρίων του Χθες.

Δείτε το ρεπορτάζ του Ευάγγελου Αγαπίου: