Χρησιμοποιώντας διάφορα στοιχεία ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ναυάγιο της Κερύνειας κατασκευάστηκε μεταξύ 345-313 π.Χ. και βυθίστηκε μεταξύ 286-272 π.Χ., αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Ρόιτερς. Τα πλοία, προστίθεται, αποτελούσαν κύριο μέσο μεταφοράς στον αρχαίο κόσμο, που επέτρεπαν στους ανθρώπους να μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο, να δημιουργούν κοινωνικά δίκτυα και να ανταλλάσσουν εμπορικά αγαθά και ιδέες.

Όταν οι επιστήμονες τη δεκαετία του 1960 ανέσκαψαν το ναυάγιο ενός αρχαίου ελληνικού εμπορικού πλοίου στα ανοικτά των βόρειων ακτών της Κύπρου στην περιοχή της Κερύνειας, αυτό που βρήκαν ήταν μια εκπληκτική χρονοκάψουλα από μια κομβική περίοδο στον κόσμο της Μεσογείου μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναφέρεται.

Ωστόσο, ο προσδιορισμός της ημερομηνίας του ναυαγίου της Κερύνειας με ακρίβεια έχει αποδειχθεί δύσκολος, ενώ κάποιες προηγούμενες επιστημονικές χρονολογήσεις έδωσαν συμπεράσματα που έρχονταν σε αντίθεση με τα αρχαιολογικά δεδομένα.

Οι ερευνητές υπολόγισαν τώρα αυτό το χρονικό όριο με νέα ακρίβεια χρησιμοποιώντας βελτιωμένες τεχνικές που, όπως είπαν, μπορούν να εφαρμοστούν για τη χρονολόγηση και άλλων αρχαίων ναυαγίων.

Αναλύοντας οργανικό υλικό από το ναυάγιο, όπως τα ξύλα του πλοίου, αμύγδαλα από το φορτίο του και ένα κομμάτι παιχνιδιού που ονομάζεται «αστράγαλος», φτιαγμένο από οστά ζώων και χρησιμοποιούνταν σαν ζάρια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πλοίο βυθίστηκε γύρω στο 280 π.Χ. Αυτό είναι λίγο αργότερα από τις προηγούμενες επιστημονικές εκτιμήσεις χρονολόγησης, αλλά ανταποκρίνεται καλύτερα στα αρχαιολογικά στοιχεία, προστίθεται.

Ο Sturt Manning, καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Cornell, χαρακτήρισε το πλοίο της Κερύνειας «εμβληματικό πλοίο της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου, κεντρικό στην ιστορία της αρχαίας ναυτικής τεχνολογίας».

Το πλοίο, μήκους περίπου 14 μέτρων (46 ποδών), ήταν κατασκευασμένο από ξύλο με επένδυση από μόλυβδο, με ένα κατάρτι που έφερε τετράγωνο πανί και πιθανότατα μετέφερε πλήρωμα τεσσάρων ατόμων. Βυθίστηκε περίπου ένα μίλι (1,6 χλμ.) ανοικτά των ακτών της Κερύνειας. Στο πλοίο υπήρχαν σχεδόν 400 αμφορείς μερικοί γεμάτοι με αμύγδαλα και άλλοι προφανώς με κρασί, μαζί με βαριές μυλόπετρες ως έρμα.

«Πιθανότατα πήγαινε προς ή από την Κύπρο, και το φορτίο – οι τύποι των αμφορέων – υποδηλώνει ότι έκανε εμπόριο στην περιοχή του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου. Το κύριο φορτίο περιελάμβανε αμφορείς ενός τύπου που σχετίζεται με το νησί της Ρόδου στο νοτιοανατολικό Αιγαίο», δήλωσε ο Manning, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLOS ONE.

Χρησιμοποιώντας διάφορα στοιχεία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το πλοίο κατασκευάστηκε μεταξύ 345-313 π.Χ. και βυθίστηκε μεταξύ 286-272 π.Χ. περίπου.

«Τα αρχαία ναυάγια κατέχουν αρκετές μοναδικές πηγές πληροφοριών για τους αρχαιολόγους προκειμένου να ανασυνθέσουν το ανθρώπινο παρελθόν. Σε υποθαλάσσιες τοποθεσίες όπως εκεί που θάφτηκε το καράβι της Κερύνειας, τα αρχαιολογικά υλικά αποσυντίθενται πολύ πιο αργά. Ως αποτέλεσμα, οργανικά υλικά όπως το ξύλο, οι σπόροι ή τα σχοινιά μπορούν να διατηρηθούν πολύ καλύτερα από ό,τι στην ξηρά», δήλωσε η καθηγήτρια ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Georgia και εκ των συγγραφέων της μελέτης, Brita Lorentzen.

Τα ξύλα αυτού του πλοίου εμποτίστηκαν πριν από δεκαετίες με τη χρήση της χημικής ένωσης πολυαιθυλενογλυκόλης (PEG) για τη συντήρηση του ξύλου.

Αυτό περιπλέκει τη χρήση της ραδιοχρονολόγησης, μιας τεχνικής για τον προσδιορισμό της ηλικίας ενός αντικειμένου που βασίζεται στη διάσπαση με την πάροδο του χρόνου μιας ραδιενεργού μορφής άνθρακα.

«Η προσθήκη PEG εμποδίζει τα ξύλα των πλοίων να στεγνώσουν, να συρρικνωθούν και να μετατραπούν σε σκόνη έξω από το νερό. Αλλά περιέχει επίσης και πετρέλαιο, με πολύ άνθρακα από οργανικά υπολείμματα που έχουν νεκρωθεί εδώ και πολύ καιρό», δήλωσε η Lorentzen.

Οι ερευνητές επινόησαν βελτιωμένες μεθόδους για την απομάκρυνση του PEG, ώστε να είναι δυνατή η ραδιοχρονολόγηση των ξύλων. Χρησιμοποίησαν επίσης ραδιοχρονολόγηση για τα αμύγδαλα και τον «αστράγαλο».