Επειδή κατά τους τελευταίους μήνες η Κυπριακή Κοινωνία παρακολουθεί εμβρόντητη τα τερτίπια των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ και της σφοδρής αντιπαράθεσης / αντίδρασής τους στην επιβεβλημένη προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας για την ανάγκη εξορθολογισμού της Δημόσιας Εκπαίδευσης (η οποία θα έπρεπε να είχε γίνει πριν από πολλά χρόνια) και όχι να μιλούμε για δεκαετίες, μόνο για απεργίες στα σχολεία και για δήθεν δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Πού πάνε τα δικαιώματα των μαθητών, των γονέων και των φορολογούμενων της Κύπρου; Γιατί δεν προβληματίζονται οι εκπαιδευτικοί μας και γιατί δεν εισηγούνται τρόπους για αναβάθμιση της Κυπριακής Εκπαίδευσης, αφού μάλιστα οι ίδιοι – με τη δική τους δουλειά – την κρατούν καθηλωμένη στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη;

Επιχειρώντας μια καταγραφή των δεδομένων που ισχύουν στη Δημόσια Εκπαίδευση κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε:

 

1. Οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου εργάζονται λιγότερο από όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς της Ευρώπης.

 

2. Οι απολαβές των εκπαιδευτικών των δημόσιων σχολείων μας είναι από τις καλύτερες στην Ευρώπη.

 

3. Οι σχολικές αργίες που απολαμβάνουν μέσα στη σχολική χρονιά είναι οι περισσότερες απ’ οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.

 

4. Οι αριθμοί των μαθητών στις τάξεις των Δημόσιων Σχολείων είναι σχετικά μικροί προκειμένου, βασικά, να δημιουργούνται περισσότερα τμήματα στα σχολεία… άρα και περισσότερες θέσεις για τους εκπαιδευτικούς μας.

 

5. Τα αποτελέσματα των μαθητών μας τόσο στις Παγκύπριες όσο και στις Διεθνείς εξετάσεις, κατατάσσουν την Κύπρο στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη.

 

Σημ.    Αντί να προβληματίζονται οι εκπαιδευτικοί μας για τους τρόπους και τις αναβαθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, έτσι ώστε να φύγουμε μια για πάντα από την προσβλητική προτελευταία θέση στην Ευρώπη, μιλούμε συνεχώς για τα εργασιακά και τα μισθολογικά ωφελήματα των εκπαιδευτικών μας. Στο τέλος, θέλουμε την Κυπριακή Κοινωνία να πιστέψει ότι «η Παιδεία είναι λειτούργημα».

 

 

 

           6.Η αντίδραση των εκπαιδευτικών οργανώσεων στην προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας τόσο για την εισαγωγή του θεσμού των δύο τετραμήνων όσο και του θεσμού των εξετάσεων στο τέλος του κάθε τετραμήνου, είναι λανθασμένη και εγκληματική.  Στο κάτω – κάτω ποιος έχει την ευθύνη για την αναβάθμιση της Κυπριακής Εκπαίδευσης;

 

Σημ.    Εμείς στο PASCAL English School, εφαρμόζουμε αυτούς τους θεσμούς με εξαιρετική επιτυχία από το 1988 και όλοι μας, καθηγητές, μαθητές, γονείς, βλέπουμε για 30 συνεχόμενα χρόνια πόσο βοηθά αυτό το σύστημα τους μαθητές.

 

Ο ισχυρισμός, τώρα, που επικρατεί ότι στα μικρότερα (σε αριθμούς μαθητών) τμήματα γίνεται καλύτερη δουλειά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο παραμύθι και τούτο, επειδή:

 

(α)      Ένας μέτριος δάσκαλος/καθηγητής ακόμη και σε μια τάξη των 5-10 μαθητών, ποτέ δεν θα μπορέσει να παραδώσει ένα εξαίρετο μάθημα.

 

(β)       Σαν απόδειξη του πιο πάνω ισχυρισμού, θα πρέπει να πώ ότι εγώ δίδαξα για 24 ολόκληρα χρόνια GCE–AL Mathematics σε τάξεις των 80 μαθητών… δεν απαντούσα απορίες μαθητών (γιατί δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη) και όλοι σχεδόν οι μαθητές περνούσαν με βαθμούς Α και Β.

 

(γ)       Το περιοδικό Economist με ημερομηνία 30.8.2018 σε σχετικό άρθρο/μελέτη για την εκπαίδευση αναφέρει μεταξύ άλλων:

 

Ι.          Το εκπαιδευτικό σύστημα της Σιγκαπούρης είναι σήμερα το καλύτερο στον κόσμο.

 

ΙΙ.        Στο μάθημα των Μαθηματικών, οι μαθητές της Σιγκαπούρης είναι κατά 3 χρόνια πιο μπροστά από τους αντίστοιχους μαθητές της Αμερικής.

 

ΙΙΙ.       Ο μέσος όρος του αριθμού των μαθητών στις τάξεις των σχολείων της Σιγκαπούρης είναι 36.

 

            Σημ. Αυτό σημαίνει ότι λειτουργούν τάξεις με 26 και τάξεις με 46 μαθητές.

 

 

 

IV.       Οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι στο Υπουργείο Παιδείας της Σιγκαπούρης για τους σχεδιασμούς για περαιτέρω αναβάθμιση της παρεχόμενης Μέσης Εκπαίδευσης (κάτι σαν τον εξορθολογισμό για τον οποίο μιλούμε σήμερα στην Κύπρο) κατέληξαν στο συμπέρασμα/εισήγηση για ακόμη μεγαλύτερους αριθμούς μαθητών στις τάξεις που να διδάσκονται όμως, μόνο από εξαίρετους εκπαιδευτικούς … αντί των τάξεων με λιγότερους μαθητές και με μέτριους δασκάλους.

 

Τελειώνοντας, η δική μου εισήγηση για εξορθολογισμό της δημόσιας εκπαίδευσης από πλευράς της ποιότητας της δουλειάς που προσφέρεται στις τάξεις, αλλά και από πλευράς της μείωσης του απαράδεκτα υψηλού κόστους που επωμίζονται οι φορολογούμενοι, είναι:

 

(α)      Η εφαρμογή των δύο τετραμήνων με τις εξετάσεις στο τέλος του κάθε τετράμηνου.

 

(β)       Επιμήκυνση της διάρκειας της σχολικής χρονιάς και,

 

(γ)       Εφαρμογή της εισήγησης των ανθρώπων του Υπουργείου Παιδείας της Σιγκαπούρης,

για δημιουργία μεγαλύτερων τμημάτων μαθητών και εργοδότηση λιγότερων και καλύτερων εκπαιδευτικών. Τούτο, φυσικά, θα εφαρμόζεται σταδιακά και σε βάθος χρόνου προκειμένου να επιτύχουμε καλύτερα αποτελέσματα από τους μαθητές και, ταυτόχρονα, χαμηλότερο κόστος στο αποδεδειγμένα υψηλό, σημερινό μισθολόγιο των εκπαιδευτικών.

 

Αναφορικά τώρα με τις απειλές των εκπαιδευτικών οργανώσεων για απεργίες, ένα από τα επιβαλλόμενα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν (έχοντας υπόψη μας το συμφέρον και τα δικαιώματα των μαθητών και των γονέων τους), είναι να επιμηκυνθεί φέτος η σχολική χρονιά για τόσες μέρες όσες θα είναι και οι ενδεχόμενες συνολικές μέρες των απεργιών μέσα στην τρέχουσα σχολική χρονιά.

 

Ο λόγος που προτείνω αυτό το μέτρο είναι, επειδή ο συνολικός διδακτικός χρόνος που δικαιούνται οι μαθητές μέσα στη σχολική χρονιά είναι ιερός και απαραβίαστος και κανένας συνδικαλιστής ή/και εκπαιδευτικός (με τη δικαιολογία της προστασίας των δικών του συμφερόντων) δεν έχει το δικαίωμα ούτε και να διανοηθεί την οποιαδήποτε σπατάλη αυτού του χρόνου.

 

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρω, ότι, εγώ προσωπικά υπηρέτησα τη Δημόσια και στη συνέχεια την Ιδιωτική Μέση Εκπαίδευση για 54 συνεχόμενα χρόνια και δεν διανοήθηκα να λείψω έστω και μια μέρα από το καθήκον μου …. Ακόμη και όταν με έκαιγαν υψηλοί πυρετοί.