Ο “CRS” έχει αφήσει το σημάδι του στους δρόμους της Λευκωσίας. Με όπλα τα σπρέι και τις μπογιές του έχει “μιλήσει”, στη γλώσσα που ξέρει καλύτερα, για την προσφυγιά, για την αγάπη, για το Κυπριακό, για τον πόλεμο, για το πυρόπληκτο Μάτι, για την αδικοχαμένη Οδύσσεια, για ό,τι τον πόνεσε και το μετέφρασε σε έργο τέχνης και το μετέφερε στον τοίχο…

Πρόσφατα όμως, ο Χρίστος Κακουλλή, ανακοίνωσε ότι βάζει τέλος στη δράση του “CRS”. Κλείνει το κεφάλαιο και συνεχίζει πλέον χρησιμοποιώντας το όνομα του. Ο λόγος πίσω από την απόφασή του, η μάχη που δίνει με την κατάθλιψη. Ο Χρίστος μίλησε στο AlphaNewsLive για την απόφασή του, για τον “CRS”, για την κατάθλιψη και έστειλε το δικό του μήνυμα στο κοινό.

Μετά από 11 χρόνια δράσης, ο CRS ολοκληρώνει το ταξίδι του, λόγω κατάθλιψης, τι σημαίνει αυτό για τον Χρίστο;

Αυτό το τέλος μου θυμίζει τόσο την αρχή… Δεν ολοκληρώνω το ταξίδι μου αντιθέτως τώρα πιστεύω ότι ξεκινά πραγματικά. Λυπάμαι αν έδωσα την λανθασμένη εντύπωση ότι σταματώ να ζωγραφίζω. Εκείνο που ήθελα να αναδείξω είναι ότι έκλεισε ο κύκλος μου ως “CRS”. Επίσης ήθελα να πω ότι δεν δέχομαι παραγγελίες αυτή την στιγμή διότι θέλω να επικεντρωθώ απρόσκοπτα στην ολοκλήρωση της ατομικής μου έκθεσης η οποία θα πραγματοποιηθεί προς το τέλος του 2020. Αντιλαμβάνεστε ότι για να εκτεθεί αυτή η έκθεση θα πρέπει να αφιερώσω όλο μου τον χρόνο, ψυχή και σώμα για να μπορέσω να μεταφέρω και να αναδείξω τα πολλαπλά προβλήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα σήμερα.

Πως ο Χρίστος διαφοροποιείται από τον CRS; Τι κάνει τον CRS “περιττό” αυτή τη στιγμή;

Ουσιαστικά ο CRS είναι η κατάθλιψη. Ήταν σαν ένα cover που έφτιαξα υποσυνείδητα για να καλύψω τα σημάδια της κατάθλιψης.

Συνήθως οι τέχνες είναι ένας τρόπος ίασης, τι διαφοροποιεί τη δική σου περίπτωση;

Αυτό που διαφοροποιεί την δική μου περίπτωση είναι ότι συνεχώς σκάλιζα πληγές του εαυτού μου καθώς και του κόσμου γενικότερα με αποτέλεσμα να ”τραυματίσω” τον εαυτό μου. Σκάλισα τον εαυτό μου, έδωσα αγκαλιά εκεί που ο κόσμος πονούσε αλλά κανείς δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά στα δικά μου χέρια.

Θα σταματήσεις ποτέ να δημιουργείς;

Όσο αναπνέω θα ζωγραφίζω.

Πως ανακάλυψες ότι πάσχεις από κατάθλιψη;

Ανακάλυψα ότι πάσχω από κατάθλιψη όταν μετακόμισα από την βαβούρα της πόλης στην ηρεμία του χωριού. Εκεί πρόσεξα ότι ο εαυτός μου ήταν σε μια συνεχή ανησυχία για μεγάλο χρονικό διάστημα και έτσι  αναζήτησα βοήθεια από ειδικούς για να μπορέσω  να κερδίσω και αυτή την μάχη.

Πως είναι να ζεις με την κατάθλιψη;

Το να ζεις με την κατάθλιψη είναι κάτι κουραστικό και βασανιστικό. Δεν μπορώ να περιγράψω πως είναι να ζεις με την κατάθλιψη, όσοι όμως διαβάζουν την συνέντευξη και πέρασαν από αυτό τον δρόμο θα καταλάβουν τι εννοώ

Ποιο το μήνυμα σου;

Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι η κατάθλιψη μπορεί να “χτυπήσει” και τον πιο επιτυχημένο και λειτουργικό άνθρωπο. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν σήμερα εξειδικευμένοι επιστήμονες που μπορούν να βοηθήσουν ούτως ώστε να ξεπεράσει κάποιος αυτή την ψυχική διαταραχή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ας μην ξεχνάμε ότι και στη λάσπη μπορούν να φυτρώσουν τα πιο όμορφα λουλούδια.