Το αίτημα των αιχμαλώτων πολέμου του 1974 για τιμητικό επίδομα, από το οποίο θα καλύπτεται μέρος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής τους και των αναγκών τους, πολλές από τις οποίες αποτελούν συνέχεια των σωματικών και των ψυχικών τους τραυμάτων από την περίοδο της αιχμαλωσίας, συζητήθηκε την Τρίτη στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Προσφύγων, Εγκλωβισμένων, Αγνοουμένων και Παθόντων.

Το θέμα βρέθηκε στο επίκεντρο της σημερινής συνεδρίας της αρμόδιας Επιτροπής Προσφύγων, τα μέλη της οποίας κάνουν λόγο για «διαχρονική ανακολουθία» της Πολιτείας στην ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των αιχμαλώτων πολέμου του 1974.

Μεταξύ άλλων, πάγιο αίτημα των αιχμαλώτων πολέμου είναι η παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μέσω εξαίρεσης τους από την υποχρεωτική συνεισφορά στο ΓεΣΥ.

Υπολογίζεται πως ο αριθμός των αιχμαλώτων πολέμου ήταν το 1974 2.467 εκ των οποίων το 40% απεβίωσε χωρίς να κάνει χρήση της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που προβλέπει η σχετική νομοθεσία. Αυτή τη στιγμή στο μητρώο του Συνδέσμου υπάρχουν καταγεγραμμένοι 731 αιχμάλωτοι πολέμου.

Σε δηλώσεις του ο Πρόεδρος του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αιχμαλώτων Πολέμου του 1974, Βάσος Χρίστου, απηύθυνε εκ νέου έκκληση προς την πολιτεία επιτέλους – έστω και τώρα- να τους δει σαν ανθρώπους και να τους δώσει ένα τιμητικό επίδομα αντάξιο της προσφοράς τους προς την πατρίδα.

«Ζητούμε να μας δοθεί ένα τιμητικό επίδομα 200 ευρώ του καθενός, για να καλύψουμε τις αποκοπές που μας γίνονται από τις κοινωνικές ασφαλίσεις το 2,65% και από τα φάρμακα. Εύχομαι με την ψήφιση των προϋπολογισμών να ληφθεί υπόψη και να μας δοθεί το αυτονόητο», είπε.

Όπως είπε ο κ. Χρίστου «στην Κύπρο οι αιχμάλωτοι πολέμου παλεύουν τόσα χρόνια, για να τους δοθεί το αυτονόητο και ότι τους έχει δοθεί μέχρι σήμερα από καιρό εις καιρό το απέκοψαν».

Ο κ. Χρίστου αναφέρθηκε στην απόλυσή τους από την αιχμαλωσία του το 1974, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «η πολιτεία μετά την απόλυση μας από την αιχμαλωσία μας έδωσε ένα πιάτο φαΐ, ένα ζευγάρι ρούχα και 2 λίρες και εκ τότε μας έχει ξεχάσει».

«Μέχρι το 2008 -35 χρόνια μετά που η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε ένα νόμο που έδινε κάποια ωφελήματα στους αιχμαλώτους πολέμου- δεν μας ρώτησε κανείς αν ζούμε ή αν πεθάναμε, αν έχουμε ψυχολογικά προβλήματα ή αν δεν έχουμε. Τα προβλήματα υγείας που μας ταλανίζουν εδώ και χρόνια, μετά την αιχμαλωσία μας είναι κατάλοιπα από την αιχμαλωσία μας.

Επιτέλους το 2008 η πολιτεία μας έδωσε το αυτονόητο. Ψήφισε νόμο που έδινε κάποια ωφελήματα. Αυτός, όμως, ο νόμος καταχωνιάστηκε στα συρτάρια των αρμοδίων υπηρεσιών του κράτους και δεν εφαρμόστηκε ποτέ με εξαίρεση το νόμο που αφορούσε στην δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των αιχμαλώτων και εξαρτωμένων τους. Αυτός ο νόμος το 2013 με την κατάρρευση της οικονομίας καταργήθηκε», ανέφερε.

Συνέχισε λέγοντας ότι πήγαιναν στις Πρώτες Βοήθειες και δεν τους ζητούσαν να  πληρώνουν τα 10 ευρώ, για να σημειώσει: «Δέκα ευρώ άξιζε η αξιοπρέπεια μας ως αιχμάλωτοι πολέμου».

Εξήγησε πως μετά από πολύ αγώνα -τον Δεκέμβριο του 2015 και με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου- τους  δόθηκε το αυτονόητο.

«Μας δόθηκε η κάρτα που έγραφε πάνω “όλα δωρεάν”. Κρατούσαμε αυτή την κάρτα και πηγαίναμε στα κρατικά νοσηλευτήρια και δεν πληρώναμε τίποτα. Με την εφαρμογή του ΓεΣΥ αυτό το ωφέλημα καταργήθηκε», συμπλήρωσε.  Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Προσφύγων, Νίκος Κέττηρος, είπε ότι στην επόμενη συνεδρία θα απευθυνθούν προς το Υπουργείο Οικονομικών, επισυνάπτοντας και τις επιστολές που δεν έχουν ακόμα απαντηθεί, ζητώντας του να τοποθετηθεί ξεκάθαρα.

Όπως είπε είναι «συγκλονιστικό το γεγονός» ότι αναγκάζονται να έρχονται στην Επιτροπή Προσφύγων της Βουλής οι αιχμάλωτοι και να κλαίνε για την απαξίωση του κράτους.«Άνθρωποι με σπασμένα κόκαλα από τα βασανιστήρια των Αττίλων δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν δικαιούνται από το κράτος να έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αναγκάζονται και αναγκαζόμαστε να εκλιπαρούμε την πολιτεία να αναλάβει εκείνο το ελάχιστο κόστος για 731 ανθρώπους να πληρώσει ένα τιμητικό επίδομα για να μπορούν να καλύπτουν δωρεάν τις θεραπείες οι οποίες έχουν προκληθεί κατά μεγάλο βαθμό από τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί από τους Αττίλες είτε κατά τη σύλληψή τους, είτε κατά την κράτηση τους στις φυλακές», είπε.

Αναφέρθηκε και στην «κακή η εντύπωση», που δόθηκε στην Επιτροπή από το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο όπως είπε «δεν είχε υπόψη του τις επιστολές, οι οποίες στάλθηκαν από Αρχηγούς κομμάτων και συγκεκριμένα από το ΓΓ του ΑΚΕΛ εδώ και έξι μήνες, και παραμένουν αναπάντητες».

Ο κ. Κέττηρος είπε ότι «σε αυτές τις επιστολές δεν υπάρχει ακόμα απάντηση από το Υπουργείο Οικονομικών», για να προσθέσει ότι η Επιτροπή Προσφύγων έχει αποφασίσει να απευθυνθεί προς το ΥΠΟΙΚ, ώστε να τοποθετηθεί ξεκάθαρα εάν είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν και να λάβουν πολιτική απόφαση «για να αποδοθεί το τιμητικό επίδομα σε αυτούς τους ανθρώπους, που έδωσαν τη ζωή τους και τη ψυχή τους, γι’ αυτό τον τόπο ή το κράτος θα παραμείνει ανάλγητο να παρακολουθεί ανθρώπους τόσων ετών να κλαίνε και να πονούν τα κόκαλα τους».

Ο Βουλευτής του ΔΗΣΥ, Νίκος Γεωργίου, είπε πως «η Πολιτεία διαχρονικά έμεινε ανακόλουθη στην ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των αιχμαλώτων πολέμου του 1974», για να προσθέσει πως «τα όποια επιδόματα θα παραχωρηθούν, σε καμιά περίπτωση δεν θα αντανακλούν την ανυστερόβουλη προσφορά των αιχμαλώτων πολέμου προς την πατρίδα, αλλά θα είναι ένα τιμητικό επίδομα το οποίο θα δίδεται ως ένδειξη τιμής και ελάχιστης ανταπόδοσης της πολιτείας προς τους αιχμαλώτους πολέμου».

Ένα τέτοιο τιμητικό επίδομα, είπε, «είναι η κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των αιχμαλώτων πολέμου και αναγκών τους από τα σωματικά και ψυχικά τραύματα που τους καταπονούν από το 1974. Γιατί η πολιτεία κρίνεται όχι μόνο από τον τρόπο απόδοσης τιμών στους νεκρούς ήρωες μας αλλά και προς τους ζώντες».

Ο Βουλευτής του ΕΛΑΜ, Σωτήρης Ιωάννου, εξέφρασε τη θέση ότι «ως Κοινοβούλιο θα πρέπει να δούμε πρακτικά το ζήτημα πέραν από την άσκηση πολιτικής πίεσης και να σταθούμε στο πλευρό αυτών των ανθρώπων», για να συμπληρώσει πως «δεν είναι δυνατόν η πολιτεία να δίνει 140 εκατομμύρια για παράνομους μετανάστες την ίδια ώρα που αφήνει εκτεθειμένους 731 παθόντες οι οποίοι στάθηκαν, πολέμησαν και διατήρησαν την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας».