Μαθήματα ζωής και αγωνιστικότητας παραδίδει η Ολυμπιονίκης μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου, που σε ηλικία μόλις έντεκα ετών έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα της, ενώ πρόσφατα έδωσε μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Με αφορμή την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας της με τίτλο “Μην τα παρατάς” η κυρία Πολύζου βρέθηκε σε σχολείο της Λευκωσίας, όπου συνομίλησε με τους μαθητές και έδωσε διάλεξη αναφορικά με την ενδυνάμωση και εμψύχωση των μικρών παιδιών για να καταγγείλουν οποιαδήποτε μορφή βίας και για να επιτύχουν τους στόχους τους.
Advertisement“Και για μένα η ζωή δεν τα έφερε καλά και είπα ότι θέλω να κατακτήσω τη δική μου κορυφή, να βάλω τους δικούς μου στόχους και να αγωνιστώ για αυτούς, να πατήσω στα δικά μου πόδια για να φτάσω όπου μπορώ πιο ψηλά.”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η κυρία Πολύζου μίλησε στους μαθητές για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε, όταν δεν είχε καν φαγητό και για το πως δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάνε.
“Έκανα δεκατέσσερα πανελλήνια ρεκόρ και το κατέχω ακόμα. Κατάφεραν να πάω στους Ολυμπιακούς αγώνες, να τρέξω 524 χιλιόμετρα Αθήνα-Σπάρτη και πίσω. Κατάφερα να σπουδάσω και αυτό τους είπα: Να βάλουν στόχους, να παλέψουν και να μην λένε “δεν μπορώ” Να λένε “θα βρω τον τρόπο να μπορώ” ‘Ολα αυτά μεταφέρω στα παιδιά, γιατί αν θέλουμε μια καλύτερη κοινωνία πρέπει να τα αγγαλιάσουμε, πρέπει να τα προστατεύσουμε και αν κάποιο έχει πρόβλημα να το παρακινούμε να μιλά.”
Σε ότι αφορά στους γονείς, η κυρία Πολύζου τους κάλεσε να παρατηρούν τη συμπεριφορά των παιδιών τους προκειμένου να διαπιστώσουν εάν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα.
“Ένα τέτοιο παιδί δεν μιλάει, είναι αυτό που λέμε αόρατο. Το παιδί που είναι με χαμηλομένο κεφάλι και όταν γυρίζουν από το σχολείο να τους ρωτάνε τι κάνανε, να βλέπουν τις εκθέσεις τους, τις ζωγραφιές τους, να είμαστε από πάνω τους. Μπορεί από φόβο να μην μιλήσουν ή να μην ξέρουν τι τους συνέβη.”
Για την μάχη με τον καρκίνο, είπε ότι άντρες και γυναίκες θα πρέπει να επιστρατεύσουν την αισιοδοξία τους και επισήμανε τα οφέλη της σωματικής άσκησης κατά την διάρκεια των χημειοθεραπειών.
“Είναι το καλύτερο παυσίπονο για τη χημειοθεραπεία που είναι κάτι πολύ σκληρό. Έχουμε δύο επιλογές να το περάσουμε είτε με χάπια, είτε με άσκηση και χαρά. Mην μένουμε στο σπίτι και στο κρεβάτι, εγώ συνέχιζα να προπονώ δρομείς, πήγαινα στη θάλασσα, να τρέχω που μου αρέσει, συνέχισα να κάνω ομιλίες. Στο ένα χέρι είχα τη χημειοθεραπεία και στο άλλο έγραφα τις δουλειές μου και τις ομιλίες.”
