Του Γιώργου Χρυσάνθου
Στο παρακάτω βίντεο απεικονίζονται οι ψυχοφθόρες στιγμές της αναγνώρισης αγνοουμένου από συγγενείς και φίλους
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
“Μόλις είδα τη φωτογραφία έπιασα το κλάμα και λέω αυτός είναι.”
“Μόλις τον είδα λέω είναι ο θείος.”
Advertisement“Εκατάλαβα ότι ήταν αυτός και ήθελα να πιάσω το κλάμα.”
“Μάλιστα, ο ίδιος.”
Advertisement“Τον βλέπω μπροστά μου, δεν θέλω να δω την φωτογραφία, αυτός είναι.”
Ο κύριος Κλείτος είναι ο αδελφός του Ξενοφώντος, ο οποίος αγνοείται από εκείνες τις τραγικές ώρες της εισβολής. Τον συναντήσαμε στο Ξυλιάτο, το χωριό στο οποίο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Είδε την φωτογραφία του αδελφού του στο ρεπορτάζ του Alpha την περασμένη Κυριακή, στο οποίο ο ερευνητής Οδυσσέας Χρίστου μας παρουσίασε αδημοσίευτες φωτογραφίες τις οποίες ανακάλυψε και επεξεργάζεται αυτές τις μέρες.
Ένας από τους άντρες που έπεσαν στα χέρια τον Τούρκων στρατιωτών, είναι ο Ξενοφών, όπως επιμένουν οι συγγενείς και οι φίλοι του. Τον απαθανατίζει μαζί μαζί με άλλους Ελληνοκύπριους αιχμάλωτους ένας τούρκος φωτογράφος, κάπου στην παραλία της Λαπήθου.
Κανένας όμως δεν γνώριζε τι απέγιναν. Από τη στιγμή που οι φωτογραφίες αυτές αποκαλύφτηκαν, αποκλείεται πλέον το ενδεχόμενο να σκοτώθηκαν στη μάχη. Και όπως όλα τα δεδομένα δείχνουν, μάλλον η τύχη τους είχε την υπογραφή ενός όπλου, την ώρα που ίδιοι είχαν σηκώσει λευκή σημαία.
“Ψηλώνουν τα χέρια και παραδίδονται, Τους πιάνεις ζωντανούς. Τι έγιναν αυτοί οι άνθρωποι.”
Τρομακτική μαρτυρίαΗ ιστορία του Ξενοφώντος και των υπολοίπων είναι τουλάχιστον τρομακτική, αν κρίνουμε από τα όσα έζησε και μας διηγείται ο Ανδρέας Γεωργίου Βασιώτης.
Η ιστορία κύριου Ανδρέα, του είναι ακριβώς η ίδια με τον πολύ καλό του φίλο, Ξενοφώντα, με τον οποίο κατατάχτηκαν μαζί ως έφεδροι στις 20 Ιουλίου. Μόνο που τέλος τους ήταν διαφορετικό.
“Εμείς από την Παρασκευή που μας ειδοποίησαν και καταταχτήκαμε στο Ξερό. Και μετά στη Λεύκα και Μόρφου. Ήταν μαζί μου ο Ξενοφών.”
Μας ξετυλίγει τα όσα τραγικά έγιναν εκείνες τις ώρες όταν το 256 Τάγμα Πεζικού διαλύθηκε, μετά την κατάρρευση της διπλωματικής προσπάθειας και της τουρκικής επίθεσης που ακολούθησε στη Λάπηθο.
“Δεν συμφώνησαν Ντενκτάς και Κληρίδης, δεν μας ειδοποίησε κανένας και έγινε ο κλοιός της Λαπήθου, με αποτέλεσμα να μείνουμε μέσα με τον Ξενοφών.”
Οι ελάχιστοι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες που απέμειναν, δεν είχαν καμία τύχη. Προμηθεύτηκαν πολιτικά ρούχα από κατοίκους του χωριού, εξού και στη φωτογραφία εμφανίζονται χωρίς στρατιωτικές περιβολές και έψαξαν τρόπο για να ξεφύγουν από τον τουρκικό στρατό ο οποίος τους είχε περικυκλώσει.
“Εμείς πηγαίναμε τρεις ημέρες να βρούμε τρόπο να φύγουμε, είμασταν πάνω σε μια λεμονιά και μας βρήκε ένας Τούρκος στρατιώτης, εμένα και τον Ανδρέα τον Στήλλα. Εκείνη την ώρα κόπηκε η αναπνοή μας.”
Μπορεί να φαντάζει οξύμωρο, ωστόσο ο κύριος Ανδρέας ήταν τελικά πολύ τυχερός που συνελήφθη στην παρουσία αρκετών αξιωματικών.
“Μόλις μας έιπασε ο Τούρκος μου έκοψε τον σταυρό. Μας έδεραν, αλλά επειδή είχε αξιωματικούς, γλυτώσαμε.”
Την τύχη του κύριου Ανδρέα – ο οποίος μεταφέρθηκε στα Άδανα ως αιχμάλωτος πολέμου – δεν είχε τελικά ο Ξενοφών και οι άλλοι, οι οποίοι είτε για μερικές ώρες, είτε για μερικές ημέρες προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον κλοιό τον Τούρκων. Έπεσαν όμως στα χέρια αυτών που βλέπουμε στη φωτογραφία, οι οποίοι φρόντισαν να χαθούν, ενδεχομένως για πάντα τα ίχνη αυτών των εφέδρων.
