Στις δύσκολες ώρες που πέρασαν οι κάτοικοι της ορεινής Πάφου, αλλά και την εικόνα που επικρατεί σήμερα, αφότου πέρασαν οι πύρινες γλώσσες από τις κοινότητες, αναφέρθηκαν οι κοινοτάρχες Λεμόνας και Αμαργέτης.

Μιλώντας στην εκπομπή Alpha Καλημέρα ο Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Λεμόνας Κυριάκος Χαραλάμπους περιγράφει ένα μαύρο τοπίο στην κοινότητα και καταγγέλλει ολιγωρία.

«Το κακό έχει γίνει, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη, θα χρειαστούν χρόνια για να επανέλθουμε. Βλέπαμε ένα πράσινο τοπίο και τώρα θα βλέπουμε μια μαυρίλα για χρόνια. Όλα είναι μαύρα, νευριάζεις, θυμώνεις γιατί δεν μπορούμε να οργανωθούμε σε αυτόν τον τόπο.»

«Καθόλου έγκαιρη» η επέμβαση των πτητικών μέσων, τονίζει ο κ. Χαραλάμπους, καταγγέλλοντας ολιγωρία, η οποία ήταν καταστροφική για την κοινότητα.

Advertisement

«Πέρασε η φωτιά από τη Λεμόνα μετά από τόσες ώρες και ήρθε ένα ελικόπτερο και έριξε έναν κάδο νερό έξω από τη Λεμόνα. Που ήταν δηλαδή; Από η ώρα 11 που ξεκίνησε η πυρκαγιά, ήρθε 15 χιλιόμετρα στη Λεμόνα, πέρασε ποταμό, πέρασε τόπους που μπορούσαν να την σβήσουν.»

Ανέφερε επίσης ότι το χωριό εκκενώθηκε πλήρως, καθώς η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. «Δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα από τον καπνό που έχουμε αναπνεύσει στην προσπάθειά μας να γλιτώσουμε κάποια σπίτια, κάποιες περιουσίες αλλά φύγαμε, δεν είχαμε ούτε νερό, ούτε τίποτα», δηλώνει χαρακτηριστικά.

45 κάτοικοι είναι οι κάτοικοι της Λεμόνας, όπως λέει και είναι όλοι μεγάλης ηλικίας, εκτός δύο νεαρά ζευγάρια.

Όπως ανέφερε ο κ. Χαραλάμπους, πήγαν τους ηλικιωμένους σε ένα μοναστήρι έξω από το χωριό για να προστατευτούν.

Μαζεύτηκαν στην πλατεία

Οι κάτοικοι της Αμαργέτης παρέμειναν στο χωριό τους σε επιφυλακή, όπως ανέφερε μιλώντας στην εκπομπή η Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου της Αμαργέτης Αντρούλα Δημητρίου.

Οι 170 κάτοικοι του χωριού ειδοποιήθηκαν, μεταφέρθηκαν οι ηλικιωμένοι στο κέντρο ενηλίκων και τους παρέλαβαν τα παιδιά τους, ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι μαζεύτηκαν στην πλατεία του χωριού και όταν ενημερώθηκαν ότι απομακρύνθηκε ο κίνδυνος επέστρεψαν στα σπίτια τους.

Η κ. Δημητρίου μίλησε και για τις ώρες αγωνίας που πέρασε η ίδια καθώς είχε την έγνοια και την ευθύνη όχι μόνο για την οικογένειά της αλλά και για όλο το χωριό.

Οι πύρινες γλώσσες δεν έφτασαν τελικά στην Αμαργέτη.