Με ένα τσιαττιστό εξηγεί τον λόγο που η Κύπρος με την Ελένη Φουρέιρα και το Fuego δεν κέρδισε τον 63ο Διαγωνισμό της Eurovision, ο Λάζαρος Λάζαρου.
Με χιούμορ και φαντασία, δημιούργησε ένα παρασκήνιο και έναν διάλογο μεταξύ του ιδίου και της νικήτριας του θεσμού το πρωί του Σαββάτου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πώς η “κοτούλα” Νέτα απέδρασε από το κοτέτσι και “κατέκτησε” την Ευρώπη; Πως το Fuego δεν “έκαψε” το Toy; Όλα απαντώνται με χιούμορ και στυλ…κυπριακό!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΒΡΕ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ,ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥ ΦΤΑΙΩ
AdvertisementΗ Γιουροβίζιον τέλειωσεμα νιώθω ένα βάρος,αλήθκειες θέλω να σας πω,τωρά που’ βρα το θάρρος.
Ο μόνος φταίχτης είμαι εγώπου δεν ήρταμεν πρώτοι,ούλλη η ευθύνη πάνω μουσαν τον φτηνό προδότη…
AdvertisementΆκου να δεις τι έπαθατζι εφάαν με οι τύψεις,εν εύκολον να πεις ψευκιάντο δίκαιο να κρύψεις;
Εξύπνησα πολλά πρωίτζι ήθελα μες στο πιάτο,να φάω οπωσδήποτεέναν αφκό μελάτο.
Φεύκω να πάω στον γουμάη πείνα με θερίζει,άκρα του τάφου σιωπήμια κότα κακαρίζει!
Advertisement-Κόρη, λαλώ της, τι κάμνεις;επάτησες τ’ αφκούθκια!έκαμνεν σαν την όρνιθατζι είσιεν μαλλιά κοτσούθκια.
Εφόρεν ένα κιμονόφτυστή με γιαπωνέζα,τζι εμίλαν σαν τον πετεινόπου πάτησεν πινέζα.
– Hi, I’ m Νέτα, άρκεψεντζιαι τραγουδώ το “Toy”,”Κύριε ελέησον” λαλώ,εν όνειρον ή όη;
AdvertisementΤρίφκω καλά τα μάθκια μουτσιμπώ τον εαυτό μου,η κότα εν ελάχτησεντζιαμέ ήταν ομπρός μου!
– Excuse me, είπεν μου ξανά,
I really beg your pardon,- Άτε κορού τζιαι άρκησαεν έξι παρά κάρτο!
-Μάστρε, λαλεί μου, να χαρείς,εξήγηση να δώσω,εκρύφτηκα μες στον γουμάτο practice ν’ αντακώσω!
Για λλίον κοντοστάθηκαν’ ακούσω τζιαι να κρίνω,εμίλαν μου η ζουμπουρτού,να φύω ή να μείνω;
Αλήθκεια με σαντάνωσετζι εθώρεν με, με λύπη,”κακόν που πάθαμεν”, λαλώ:”εν μιάλον το αΐπιν.”
– Όρνιθα πόψε θα ντυθώτο Ισραήλ να δέρει,αφού που τη Φουρέιραεκάηκα που σιέρι.
– Γι αυτό τζιαι τρύπωσα δαμένα μεν με καψαλίσει,άφησ’ με λλίον, thank you Sir,τζιαι μεν με μαρτυρήσεις.
Έπιασα γλήορα τ’αφκάτζι εγέλουν πώς ν’αντέξω;εσκέφτηκα “καλά λαλούν,ούλλοι πελλοί εν έξω!”
Εγώ φταίω τα γέριμαπου χάσαμε τη νίκη,έπρεπε τζιείνην τη στιγμή,να’ χω ad hoc επιτροπή,τζιαι να κριθεί που δίκη.
Να βάλω τσακροκλειωνιά,στην πόρτα ρομανίσι,να την κλειδώσω στον γουμάτ’ αφκά της να γεννήσει.
Μα πού να φανταστώ τζι εγώπως ούλλη η Ευρώπη, θα κάμνουσιν τις όρνιθεςτζιαι θα την φκάλουν πρώτη;
Του χρόνου εν το χάννουμεν,θα πάμεν με γαούριν,πας στη σκηνή να τραππηά,τζιαι εγιώνι καβαλούρι!
