Την μεγαλύτερη μάχη που θα μπορούσε ποτέ να του «τύχει» αντιμετώπισε με θάρρος και πείσμα ο 14χρόνος Αλέξανδρος από την Κοζάνη.

H μάχη του Αλέξανδρου ξεκίνησε πριν από  15 μήνες όταν διαγνώστηκε με οστεοσάρκωμα στο πόδι. Οι θεραπείες του ξεκίνησαν στην Αθήνα αλλά μετά λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης του κρίθηκε απαραίτητη η μεταφορά του στις ΗΠΑ σε εξειδικευμένο Ιατρικό κέντρο.  Σε αυτή τη μάχη ο Αλέξανδρος δεν ήταν μόνος του. Είχε την συμπαράσταση όχι μόνο των δικών του ατόμων αλλά και όλης της Ελλάδας που στο άκουσμα της κατάστασης του όλοι έδειξαν την ευαίσθητη πλευρά τους και βοήθησαν τον 14χρονο και την οικογένεια του τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά.

Η παραμονή του Αλέξανδρου στην Αμερική κράτησε 7,5 μήνες και σε αυτούς τους μήνες έδειξε την θέληση και την όρεξη του για ζωή και μετά από ένα επίπονο και δύσκολο πρόγραμμα εγχειρήσεων και χημειοθεραπειών κατάφερε να ξεπεράσει το οστεοσάρκωμά και να αναδειχθεί νικητής στην πιο δύσκολη μάχη.

Η επιστροφή του Αλέξανδρου και της οικογένειας του από την Αμερική πίσω στο σπίτι τους στην Κοζάνη μετά το αίσιο τέλος της «μάχης» έμοιαζε με γιορτή και ήταν γεμάτη με συγκίνηση και χαρά. Τη μεγαλύτερη όμως συγκίνηση ένιωσε ο Αλέξανδρος αφού κατάφερε να αφήσει το αμαξίδιο του και με τη βοήθεια από τις πατερίτσες, σηκώθηκε και αγκάλιασε όλους τους φίλους του.

Δίπλα του Αλέξανδρου σε όλη τη διάρκεια του «αγώνα» ήταν η μητέρα του που στάθηκε βράχος στο παιδί της. Η Χριστίνα Μελισσηνού μιλώντας για την περιπέτεια που πέρασε το παιδί της αποκάλυψε ότι είχε τεράστια οικονομική βοήθεια απο την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία και τους ομογενείς της περιοχής οι οποίοι ανέλαβαν τα έξοδα της διαμονής τους.

Ιδιαίτερα συγκινημένη ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

«Η χαρά του είναι τόσο μεγάλη που ακόμη δεν έχει επιστρέψει στο σπίτι είναι μαζί τους στην γειτονιά, δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο έχει αλλάξει η ψυχολογία του πόση είναι η χαρά του που ξαναβρίσκει τους φίλου του».

Στη συνέχεια θέλησε να ευχαριστήσει όσους στάθηκαν δίπλα τους με κάθε τρόπο αφού σε όλη τη διάρκεια του αγώνα που έδιναν οικογενειακώς η αγάπη, η στήριξη και η θετική ενέργεια που εισέπραξαν από όλο τον ελληνικό πληθυσμό ήταν απερίγραπτη.  

Advertisement

«Είμαστε όλοι μας πολύ ευτυχισμένοι, και χαρούμενοι που γυρίσαμε με τον Αλέξανδρο υγιή και αυτό το οφείλουμε στους χιλιάδες ανθρώπους που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν καλύτερο για το παιδί μας».