Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την προσφορά της ΕΜΑΚ στον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία διατύπωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της Μονάδας στην Ελευσίνα.

Ο κ. Μητσοτάκης, λίγο πριν αναχωρήσει για το Μόναχο, συνάντησε τα μέλη των ομάδων έρευνας και διάσωσης της ΕΜΑΚ που επέστρεψαν από τις σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας, θέλοντας να ευχαριστήσει τους διασώστες για τη σημαντική συμβολή τους στο να σωθούν ανθρώπινες ζωές στην Τουρκία αλλά και το έργο που προσφέρουν. «Αυτό το οποίο κάνατε σε αυτή τη συγκυρία, δεν είχε μόνο αξία ανθρώπινη, αλλά ήταν και μία πολύ ουσιαστική προβολή της αλληλεγγύης μεταξύ των δύο λαών μας, σε συνθήκες γεωπολιτικά δύσκολες» τόνισε ο πρωθυπουργός.

Έμφαση έδωσε ο κ. Μητσοτάκης και στη συγκίνηση και την ικανοποίηση που εισέπραξαν οι άνδρες της ΕΜΑΚ από τον τουρκικό λαό. «Αισθανθήκατε την αγάπη των απλών Τούρκων, οι οποίοι βρέθηκαν μπροστά σε μία φυσική καταστροφή και είδαν πρώτοι να καταφθάνουν Έλληνες με την ελληνική σημαία, να διακινδυνεύουν τη δική τους ζωή για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Κι αυτό νομίζω ότι είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα αλληλεγγύης μεταξύ των δύο λαών, το οποίο θα μας συνοδεύει για πολύ καιρό ακόμα».

Τα στελέχη της ΕΜΑΚ ενημέρωσαν τον Πρωθυπουργό για την αποστολή και μοιράστηκαν μαζί του τις εμπειρίες που αποκόμισαν.

Αναλυτικά ο κ. Μητσοτάκης είπε:

«Κύριε Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ, κύριε Αρχηγέ, αγαπητά στελέχη της ΕΜΑΚ, του ΕΚΑΒ, θα ήθελα πραγματικά από καρδιάς να σάς πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ γι΄ αυτήν την πολύ σπουδαία αποστολή την οποία επιτελείτε διαχρονικά.

Και να σας πω, επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι κάνατε σε αυτόν τον τελευταίο καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία, όπου βρεθήκατε πρώτοι, επιχειρήσατε υπό συνθήκες που για μας τους κοινούς θνητούς είναι περίπου αδιανόητες. Προσπαθώ να σκεφτώ τι πρέπει εσείς να αισθάνεστε όταν μπαίνετε μέσα στα χαλάσματα, με την απειλή ενός νέου σεισμού πάντα να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σας, για να σώσετε ανθρώπους που χωρίς τη δική σας παρουσία είναι βέβαιον ότι θα κατέληγαν.

Και πιστεύω ότι αυτό το οποίο κάνατε σε αυτή τη συγκυρία, δεν είχε μόνο αξία ανθρώπινη, αλλά ήταν και μία πολύ ουσιαστική προβολή της αλληλεγγύης μεταξύ των δύο λαών μας, σε συνθήκες γεωπολιτικά δύσκολες.

Είναι κάτι το οποίο νομίζω ότι και εσείς το αντιλαμβάνεστε, αλλά πιστεύω ότι αισθανθήκατε μεγάλη ικανοποίηση και συγκίνηση από την αγάπη την οποία εισπράξατε. Την αγάπη των απλών Τούρκων, οι οποίοι βρέθηκαν μπροστά σε μία φυσική καταστροφή και είδαν πρώτοι να καταφθάνουν Έλληνες με την ελληνική σημαία, να διακινδυνεύουν τη δική τους ζωή για να σώσουν τους συνανθρώπους τους.

Κι αυτό νομίζω ότι είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα αλληλεγγύης μεταξύ των δύο λαών, το οποίο θα μας συνοδεύει για πολύ καιρό ακόμα.

Επιτελέσατε, λοιπόν, μία διπλή εθνική αποστολή και γι’ αυτό σας είμαι προσωπικά -αλλά πιστεύω διερμηνεύω τα αισθήματα όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων- βαθιά υπόχρεοι.

Και πιστεύω ότι αισθανόμαστε, κ. Υπουργέ και κ. Αρχηγέ, μεγάλη ασφάλεια γνωρίζοντας ότι έχουμε πια ένα εξειδικευμένο προσωπικό, το οποίο μπορεί να ανταποκριθεί και στις πιο ακραίες συνθήκες και στις πιο δύσκολες φυσικές καταστροφές, με τις οποίες γνωρίζουμε εκ των πραγμάτων ότι θα είμαστε αντιμέτωποι.

Και δικό μας χρέος, το χρέος της Πολιτείας, είναι να σας υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο στο έργο σας. Με τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό, με έναν κεντρικό σχεδιασμό ο οποίος θα αναβαθμίζει συνέχεια την Πολιτική Προστασία.

Και μέσα από μία διαδικασία, βέβαια, εκπαίδευσης και ολόκληρης της κοινωνίας μας για το τι σημαίνει να ζούμε πια με τις φυσικές καταστροφές. Όπως ξέρετε, έχουμε πια ένα ξεχωριστό επιχειρησιακό πρόγραμμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την πολιτική προστασία, με σημαντικά χρηματοδοτικά εργαλεία για το επόμενο διάστημα. Αλλά παίζουμε πια και ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας, όπως μας αρμόζει, διότι έχουμε την τεχνογνωσία να μπορούμε αυτό να το κάνουμε.

Θέλω, λοιπόν, και πάλι να σας πω από καρδιάς ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και να θυμηθούμε όλοι μας τα τελευταία λόγια του Καζαντζάκη, ότι «είμαστε άνθρωποι μόνο όταν πραγματικά αισθανόμαστε τον πόνο του άλλου».