Ένα απομεινάρι του εμφυλίου πολέμου βρέθηκε στο δάσος Φρακτού, στην Δράμα. Ο Xρήστος Σταυριανίδης, ποδηλάτης-δρομέας, μιλώντας στην ΕΡΤ λέει πως άκουσε την ιστορία του αεροσκάφους το 1996. Κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα, συνοδευόμενη από μύθους, αλλά τελικά διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για πολεμικό αεροσκάφος της ελληνικής αεροπορίας, και όχι για βρετανικό, που κουβαλούσε λίρες.

Η παρέα τριών φίλων έβαλε σκοπό να το βρεί και αφιέρωσαν πολύ χρόνο μελετώντας την περιοχή σε χάρτες. Η τελική προσπάθεια ανεύρεσης ξεκίνησε στα μέσα του περασμένου Ιουνίου και σε συνεχή επαφή μέσω ασυρμάτου έπειτα από 12 ώρες βρέθηκαν εμπρός στο αεροσκάφος. Το εντόπισαν σε μια ρεματιά, με πυκνό δάσος, ένα σημείο δύσβατο στην προσέγγιση, με το κουφάρι σε σχετικά καλή κατάσταση ισχυρίζεται ο κ. Σταυριανίδης.

Ο Λάζαρος Φεγγαρίδης, φυσιολάτρης, λέει πως πριν από δυο χρόνια ξεκίνησαν να ψάχνουν, με πληροφορίες από υλοτόμους και υπαλλήλους του δασαρχείου, εις εκ των οποίων έδωσε τις καλύτερες και με τις οποίες κατάφεραν να προσεγγίσουν το σημείο.

Η όποια συζήτηση γίνεται από την τοπική κοινότητα προκειμένου να γίνει η περιοχή επισκέψιμη δεν αναμένεται να αποδώσει, λόγω του ότι πρόκειται για το μοναδικό παρθένο δάσος στην Ελλάδα και θα κινδύνευε από την παραμικρή αμέλεια και διότι δεν αποτελεί αξιοθέατο. Μπορεί όμως να δώσει πληροφορίες για το αν κατέπεσε λόγω καιρού, λάθους, βλάβης ή εάν κατερρίφθη, για τις μάχες που διεξάγονταν, τι όπλα χρησιμοποιήθηκαν, από που προήλθαν και οι συγγενείς των θανόντων, εάν υπάρχουν, να μάθουν τι συνέβη.

Ο Παναγιώτης Κιαπίδης, άκουγε τις ιστορίες και συνδύασε την αγάπη του για την φύση με την ερευνητική διάθεση. Άγνωστη είναι η τύχη των πιλότων, οι οποίοι προφανώς τότε δηλώθηκαν ως αγνοούμενοι. Ένας ξυλοκόπος, θυμόταν τον κτηνοτρόφο πατέρα του να λέει ότι είχε δει δυο άνδρες να περπατούν εκεί κοντά με στολές της αεροπορίας. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο σε μια περιοχή που είχε καταληφθεί από αντάρτες, ποιά ήταν η τύχη τους. Επρόκειτο απλώς μια φανταστική ιστορία; Τα πτώματα θα μπορούσαν να απομακρυνθούν και να εξαφανιστούν. Το σημαντικό είναι ότι δεν βρέθηκαν οι σοροί των νεκρών ή υπολείμματα τους.

Εξάλλου ουδείς επιβιώνει από μια πρόσκρουση σε βουνό. Η περιοχή ήταν πάντα πυκνό δάσος και δεν υπήρχε δυνατότητα προσγείωσης. Τα στοιχεία για την τύχη των πιλότων, οι οποίοι άλλωστε δεν ήταν πολλοί εκείνη την εποχή, μπορούν να αναζητηθούν και να επιβεβαιωθούν από τα αρχεία της υπηρεσίας στρατού.

Υπάρχουν διάσπαρτα μικρά κομμάτια του αεροσκάφους, τα οποία θα πρέπει να περισυλλεχθούν από τον στρατό, και τα οποία θα δώσουν μια εικόνα για το τι συνέβη, αν και το σκάφος έχει ήδη υποστεί φθορές από εκείνη την περίοδο, αφού λείπουν ο ασύρματος, τα πολυβόλα και τα όργανα, τα οποία θεωρήθηκαν χρήσιμα για κάποιους. Αργότερα άλλοι, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν εάν επρόκειτο για ελληνικό και όχι για βρετανικό σκάφος, αναζητούσαν θησαυρούς. Η απληστία και η άγνοια των γεγονότων δημιούργησε τον μύθο, διότι οι βρετανοί σταμάτησαν να ρίχνουν κιβώτια με λίρες στους αντάρτες όταν διαπίστωσαν ότι εκείνοι χρησιμοποιούσαν την βοήθεια για να προκαλέσουν εμφύλια σύγκρουση. Από τον Σεπτέμβριο του 1943 οι Βρετανοί προσπαθούσαν να αποσοβήσουν αυτόν τον κίνδυνο. Όπως έγραψε ο Τσώρτσιλ: «κατεβλήθη κάθε προσπάθεια για να λήξει η εμφύλια σύγκρουση».