55 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου Γάλλου ποιητή, μυθιστοριογράφου, θεατρικού συγγραφέα, ζωγράφου και σκηνοθέτη του κινηματογράφου Ζαν Κοκτώ.

Από τα έργα του τα πιο γνωστά είναι το θεατρικό “Τα Τρομερά παιδιά” και οι ταινίες “Οι Τρομεροί Γονείς” (1948), “Η Ωραία και το Κτήνος” (1946) και “Ορφέας” (1949).

Είχε γράψει για τον έρωτα…

“Να αγαπάς και να αγαπιέσαι, αυτό είναι το ιδεώδες. Με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.”

“Τα πιο ωραία φορέματα φοριούνται για να αφαιρούνται.”

“H αλήθεια είναι υπερβολικά γυμνή. Δεν διεγείρει του άντρες.”

…για τη ζωή και τον άνθρωπο…

“Ό,τι κάνει κανείς στη ζωή, ακόμα και ο έρωτας, το κάνει μέσα στην υπερταχεία που τρέχει προς το θάνατο.”

“Κάπου-κάπου πρέπει να κάνουμε κάτι για να ξεκουραζόμαστε από το να μην κάνουμε τίποτα.”

“Ένα θαύμα, όταν διαρκεί πολύ, παύει να θεωρείται τέτοιο. Αυτός είναι ο λόγος που οι οφθαλμαπάτες κρατάνε τόσο λίγο.”

“Όσο πιο πολύ γερνάω, τόσο πιο πολύ βλέπω πως το μόνο που δεν εξασθενεί είναι τα όνειρα.”

“Για να εκφράσει την ψυχή του, ο άνθρωπος δεν έχει παρά μόνο το πρόσωπό του.”

“Να καλλιεργήσεις αυτό για το οποίο το κοινό σε επικρίνει. Αυτό είναι πραγματικά ο εαυτός σου.”

για τη θρησκεία…

“Για να διασκεδάσουν όσο το δυνατό περισσότερο οι θεοί, πρέπει το θύμα τους να πέφτει από ψηλά.”

“Όταν πρέπει να διαλέξει ποιος θα σταυρωθεί, ο όχλος θα διαλέξει πάντα να σώσει τον Βαραββά.”

“Ο Θεός μας σκέφτεται, αλλά δεν σκέφτεται αντί για μας.”

και για την τέχνη…

“Τα παιδιά και οι τρελοί κόβουν το Γόρδιο δεσμό που οι ποιητές ξοδεύουν μια ζωή για να λύσουν.”

“Η ποίηση είναι θρησκεία χωρίς την πίστη.”

“Η ποίηση είναι αναντικατάστατη. Θα ‘θελα να ‘ξερα μόνο σε τι.”

“Η ανταμοιβή της τέχνης δεν είναι η φήμη ή η επιτυχία, αλλά ο εθισμός. Γι’ αυτό τόσο πολλοί κακοί καλλιτέχνες δεν μπορούν να τα παρατήσουν.”