Όσα ερωτήματα απαντάει, άλλα τόσα δημιουργεί η νέα μελέτη για το μυστήριο του Στόουνχεντζ. Ένας από τους μεγαλύτερους γρίφους στην ιστορία και μια ομάδα επιστημόνων θεωρεί πως βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση του.
AdvertisementΑΝΤΟΝΙ ΚΛΑΡΚ-Γεωχρονολόγος“Αναλύσαμε μικροσκοπικούς κόκκους από την πέτρα του Βωμού. Και κάνοντας αυτό, μπορέσαμε να προσδιορίσουμε την ηλικία και τα χημικά χαρακτηριστικά καθενός από αυτούς τους κόκκους.”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ερευνητές Πανεπιστημίου στην Αυστραλία είναι σχεδόν σίγουροι πως οι τεράστιοι βράχοι που συνθέτουν ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα της Αγγλίας, μεταφέρθηκαν στο Γουίλτσαϊρ από την Σκωτία.
ΑΝΤΟΝΙ ΚΛΑΡΚ-Γεωχρονολόγος“Ως γεωχρονολόγοι, όπως εγώ, χρονολογούμε γεωλογικό υλικό και σχηματισμούς και λειτουργούμε μέσα σε αβεβαιότητα γιατί τελικά χρησιμοποιούμε στατιστικές. Και για την πέτρα του Βωμού μπορούμε να πούμε ότι είμαστε περισσότερο από 95% σίγουροι ότι η πέτρα του Βωμού ταιριάζει με την Ορκαδική Λεκάνη από άποψη προέλευσης.”
AdvertisementΝΙΚ ΠΙΡΣ-Γεωλόγος“Από πού ακριβώς προήλθε από αυτήν την περιοχή; Είναι από την ηπειρωτική χώρα; Είναι από κάποιο νησί; Όλα αυτά τα ερωτήματα πρέπει τώρα να εξεταστούν. Και είναι μια περιοχή που πραγματικά δεν είχαμε σκεφτεί. Γεωλογικά ταιριάζει, αλλά δεν είχαμε σκεφτεί καθόλου ότι προέρχονται από τη Σκωτία.”
Και κάπου εδώ ανοίγει η συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρθηκαν οι μεγάλιθοι, 2.000 με 3.100 χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού. Οι ερευνητές εξέτασαν αρχικά το σενάριο η μετακίνηση να έγινε φυσικά, με τη βοήθεια του πάγου.
AdvertisementΑΝΤΟΝΙ ΚΛΑΡΚ-Γεωχρονολόγος“Ξεκινήσαμε λοιπόν κοιτάζοντας ίσως ο πάγος να τον μετακινούσε προς τα νότια κατά τη διάρκεια προηγούμενων παγετώνων, τα τελευταία εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Ο πάγος στην πραγματικότητα έρεε προς τα βόρεια από τα όρη Γκράμπιανς και Κέρνγκορμς και κινούνταν προς τα βόρεια, απομακρύνοντας το υλικό ακόμη πιο μακριά από τη νότια Βρετανία. Φαίνεται λοιπόν ότι δεν μεταφέρθηκε στην πεδιάδα του Σάλσμπερι ως ακανόνιστος παγετώνας, “λαθρεπιβάτης” σε έναν τοίχο πάγου.”
Αφού αποκλείστηκε το ενδεχόμενο, άρχισε η έρευνα για το σενάριο της χερσαίας μεταφοράς από ανθρώπους.
ΑΝΤΟΝΙ ΚΛΑΡΚ-Γεωχρονολόγος“Τότε, φυσικά, δεν υπήρχαν αυτοκινητόδρομοι. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν πυκνά δασωμένο. Ήταν ένα εύκρατο τροπικό δάσος. Υπήρχαν οροσειρές: τα Πέννινα, τα Γκράμπιανς, τα Κέρνγκορμς, τα Νότια Οροσειρά και ποτάμια. Αυτά σε συνδυασμό θα ήταν τρομερά εμπόδια για οποιαδήποτε μετακίνηση, πόσο μάλλον για τη μεταφορά ενός ογκόλιθου έξι τόνων, που για εμάς άφησε την επιλογή της θαλάσσιας μεταφοράς ως μια εφικτή, πραγματικά αξιόπιστη επιλογή για αυτήν τη μεταφορά προς το νότο.”
Ο επικεφαλής της έρευνας δίνει τη δική του εξήγηση αναδεικνύοντας την επιστημοσύνη των προγόνων μας.
ΑΝΤΟΝΙ ΚΛΑΡΚ-Γεωχρονολόγος“Πιθανότατα είχαν ανθρώπους που θα τους λέγαμε μηχανικούς, μαθηματικούς και αστρονόμους, και ίσως είχαν ανθρώπους που μετακίνησαν τον βράχο για να ζήσουν. Άρα ήμασταν εμείς, αλλά χωρίς ηλεκτρικά εργαλεία.”
Αλλά ακόμη κι αυτό είναι εικασία, αφού μέχρι στιγμής δεν μπορεί να αποδειχθεί.
Δείτε το ρεπορτάζ του Χριστόφορου Χριστοφή:
