Του Μπεν Ντρορ Γεμίνι Ερευνητής, δημοσιογράφος στη μεγαλύτερη εφημερίδα του Ισραήλ, τη «Γεντιότ Αχρονότ» και συγγραφέας του βιβλίου «Industry of Lies»

Το Ισραήλ βρίσκεται στην κόψη μεταξύ της Τζιχάντ και του Ελεύθερου Κόσμου, στο μεταίχμιο μεταξύ της βιομηχανίας του θανάτου και του κακού από τη μία πλευρά και της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας των φύλων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την άλλη.

«Προοδευτικοί κύκλοι» που κινούνται στον ακαδημαϊκό κόσμο και στα μέσα ενημέρωσης δικαιολογούν όσους επιτίθενται στο Ισραήλ και τη Δύση. Ούτε η Δύση, ούτε το Ισραήλ είναι υπεράνω κριτικής, όμως οι δικές τους παραβάσεις ωχριούν μπροστά στην απειλή που τίθεται από το κίνημα των Τζιχάντ και τις παραφυάδες του, για την ύπαρξη του ιδίου του Ελεύθερου Κόσμου.

Ας γίνουμε ξεκάθαροι: σε αυτήν την διαμάχη, δεν υπάρχει συμμετρία. Πρόκειται για μια διαμάχη ανάμεσα στην διατήρηση από την μια και την παραβίαση από την άλλη ηθικών αρχών και κανόνων. Ο πόλεμος με τον ιρανικό άξονα του κακού, τον Τζιχαντισμό και τα παρακλάδια του, από τη Χαμάς έως το Ισλαμικό Κράτος, από τη Χεζμπολάχ έως τη Μπόκο Χαράμ, πρέπει να κερδηθεί.

Το Ισραήλ δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος μόνο του. Κάθε άνθρωπος, κάθε οργάνωση, κάθε χώρα που εξακολουθεί να πιστεύει στις αξίες της ελευθερίας και της ισότητας, πρέπει να συμμετάσχει σε αυτόν τον αγώνα. Διότι, αν η ψευδής αφήγηση που παρουσιάζει το Ισραήλ ως «επιτιθέμενο» και τη Χαμάς ως «θύμα» κερδίσει το πάνω χέρι, αν το Ισραήλ βρεθεί με χέρια δεμένα, θα σημάνει την πτώση του Ελεύθερου Κόσμου. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί.

Στη δεκαετία του 1930, ο Ελεύθερος Κόσμος δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει το γεγονός ότι αντιμετώπιζε μια υπαρξιακή απειλή. Το τίμημα ήταν καταστροφικό: εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι αφανίστηκαν, ανάμεσά τους έξι εκατομμύρια Εβραίοι, που χάθηκαν στην πιο φρικτή βιομηχανία θανάτου στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Υπάρχει ωστόσο μια διαφορά μεταξύ του χθες και του σήμερα. Τότε, δεν είχε γίνει ακόμη σαφές ότι ο Χίτλερ σχεδίαζε γενοκτονία και παγκόσμια κυριαρχία. Σήμερα, είναι προφανές και εμφανές. Το Ισλαμικό Κράτος δεν δρα μόνο του. Οι ηγέτες της Χαμάς είχαν καλέσει για «την κατάκτηση της Ρώμης και από εκεί… των δύο Αμερικών και της Ανατολικής Ευρώπης», ο τηλεοπτικός σταθμός της Χαμάς καλεί τον Αλλάχ να σκοτώσει Χριστιανούς και Εβραίους «μέχρι και τον τελευταίο». Ο Σεΐχης Γιουσούφ αλ-Καραντάουι (πνευματικός ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) παρακινούσε τους Μουσουλμάνους «να τελειώσουν την δουλειά που είχε ξεκινήσει ο Αδόλφος Χίτλερ» και ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα διαβεβαίωνε ότι «οι Εβραίοι θα συγκεντρωθούν από όλα τα μέρη του κόσμου στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, όχι για να το τέλος του κόσμου, αλλά για να μας γλιτώσουν από τον κόπο να τους κυνηγήσουμε σε ολόκληρο τον κόσμο για να τους εξοντώσουμε».

Η Αμερικανίδα φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ είχε υποστηρίξει στο παρελθόν ότι η Χαμάς και η Χεζμπολάχ είναι «προοδευτικά, κοινωνικά κινήματα, που αποτελούν μέρος μιας παγκόσμιας Αριστεράς». Με παρόμοιο τρόπο, ο πρώην ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν την περασμένη βδομάδα αρνήθηκε να καταδικάσει τη Χαμάς. Ο Νόαμ Τσόμσκι, ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους στον κόσμο, είχε ταξιδέψει στον Λίβανο για να συναντηθεί με τον Νασράλα.

Αυτή η τάση εξελίχθηκε σε μια ντροπιαστική παρέλαση διανοούμενων προς υποστήριξη του ισλαμο-ναζισμού. Ένας από τους πιο γελοίους ισχυρισμούς, που δημοσιεύτηκε επίσης την προηγούμενη βδομάδα στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, κάτω από τον τίτλο «Το Ισραήλ δεν μπορεί να φυλακίζει δύο εκατομμύρια κατοίκους της Γάζας χωρίς να πληρώσει ένα σκληρό τίμημα», είναι σαφώς μια ψευδής υπερβολή. Κατ’αρχάς, η Χαμάς δεν έχει έλλειψη χρημάτων. Η Χαμάς επέλεξε να μην επενδύσει τα χρήματα της στην ευημερία των πολιτών, στην εκπαίδευση ή την υγειονομική περίθαλψη. Αντ’ αυτού, επέλεξε να δαπανήσει δισεκατομμύρια για τη κατασκευή τρομοκρατικών υποδομών, για τη σύσταση μιας βιομηχανίας πυρομαχικών και ενός στρατηγικά οργανωμένου δικτύου υπόγειων σηράγγων.

Πριν από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, περισσότεροι από 20.000 κάτοικοι της Γάζας περνούσαν καθημερινά στο Ισραήλ για να εργαστούν. Εκατοντάδες φορτηγά έφταναν κάθε μέρα για να προμηθεύσουν την Γάζα με τρόφιμα και άλλες προμήθειες. Οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας—νερό, καύσιμα και ηλεκτρικό ρεύμα— παρέχονταν σε τακτική βάση. Ο μερικός αποκλεισμός αποσκοπούσε στο να αποτρέψει το λαθρεμπόριο ιρανικών όπλων στη Λωρίδα της Γάζας. Κανείς δεν ήθελε τον αποκλεισμό.

Όταν η Χαμάς κέρδισε τις παλαιστινιακές βουλευτικές εκλογές του 2006, το «Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή» (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ και ΟΗΕ) έθεσε ως προϋποθέσεις για την συνέχιση της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστινίους, τη δέσμευση της κυβέρνηση της Χαμάς για αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ, για απόρριψη βίαιων ενεργειών και αποδοχή προηγούμενων ειρηνευτικών  συμφωνιών. Χρειάστηκε μόνο μία ημέρα για τον ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγι να απορρίψει την πρόταση. Ένα χρόνο αργότερα, το 2007, η Χαμάς απέκτησε βίαια τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, δολοφονώντας εκατοντάδες Παλαιστίνιους, σκοτώντας αντιφρονούντες, ακόμα και πετώντας τους από ταράτσες κτιριών.

Η κλιμάκωση των εκτοξεύσεων ρουκετών από τη Γάζα προς το Ισραήλ, οδήγησε το 2014 στην Επιχείρηση «Προστατευτική Αιχμή». Οι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζήτησαν τον αφοπλισμό όλων των ένοπλων οργανώσεων στη Γάζα. Επιπλέον, παρουσίασαν αναλυτική πρόταση για ειδική αποστολή του ΟΗΕ για τη Γάζα. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο παρουσίασε επίσης επίσημο σχέδιο, το οποίο προέβλεπε την παροχή στήριξης προς τους Παλαιστινίους, με προϋπόθεση τον αφοπλισμό της Χαμάς. Και πάλι ο Χανίγια απέρριψε την πρόταση.

Το 2017, ο νέος ηγέτης της Χαμάς στη Γάζα Γιάχια Σινγουάρ κατέστησε σαφές ότι «η Χαμάς δεν θα αναγνώριζε ποτέ το Ισραήλ». Τον Φεβρουάριο του 2018, στο πλαίσιο της κλιμάκωσης της έντασης κατά μήκος των συνόρων, η ΕΕ για άλλη μια φορά προσέφερε βοήθεια με αντάλλαγμα τον αφοπλισμό της Χαμάς. Ευημερία ή τρόμος; Κοινωνική πρόνοια ή βιομηχανίες θανάτου; Για άλλη μια φορά, η Χαμάς επέλεξε τον τρόμο.

Η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς αποτελεί παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της οποίας οι αρχές έχουν οριστεί από τον ιδρυτή της Χασάν αλ Μπάνα το 1938. Η ιδεολογία της Χαμάς είναι αντίθετη στις προτάσεις της διεθνούς κοινότητας. Ούτε ευημερία, ούτε ευδαιμονία,ούτε ανάπτυξη. Μόνο θάνατος. Η επιμονή της Χαμάς στη συνέχιση του αποκλεισμού, παρά τα βάσανα των κατοίκων της Γάζας, δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτή από τα ΜΜΕ του Ελεύθερου Κόσμου. Αυτή η αυταπάτη ισοδυναμεί με αυτοκαταστροφή.

Οι ακαδημαϊκοί μιλούν μόνο για «αποαποικιοποίηση». Η θεωρία που ορίζει τον Σιωνισμό ως αποικιοκρατικό κίνημα, αποτελεί ένα από τα κύρια επινοήματα αυτής της γραμμής σκέψης. Ήταν οι παππούδες μου, που έφυγαν από την Υεμένη πριν από έναν αιώνα, αποικιοκράτες;  Ή οι Εβραίοι που εγκατέλειψαν τη Ρωσία για να σωθούν από τα πογκρόμ; Ή οι απογυμνωμένοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος; Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ψευδολογία που συνεχίζει να αναπαράγεται, ευνοεί το Ιράν, την Τζιχάντ και τους τρομοκράτες. Σαφώς και δεν ακολουθείται από όλα τα δυτικά Μέσα Ενημέρωσης ή ολόκληρο τον ακαδημαϊκό κόσμο, ωστόσο η προπαγάνδα των ψεμάτων καταστρέφει τον Ελεύθερο Κόσμο εκ των έσω.

Το 2014, ο αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος Σαμ Χάρις δημοσίευσε ένα άρθρο που κατέληγε ως εξής: «Η αλήθεια είναι ότι όλοι ζούμε στο Ισραήλ. Απλώς κάποιοι από εμάς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα». Αναρωτιέμαι τι άλλο πρέπει να συμβεί πριν ο ακαδημαϊκός κόσμος, τα ΜΜΕ και ο Ελεύθερος Κόσμος συνειδητοποιήσουν αυτή την απλή αλήθεια. Κάποια στιγμή θα καταλάβουν. Το ερώτημα όμως παραμένει: Θα χρειαστούν άραγε ακόμα δεκάδες εκατομμύρια θάνατοι ή μπορεί να σταματήσει ο άξονας του κακού τώρα, με πολύ χαμηλότερο τίμημα;