Για τις δυσκολίες της παραμονής του στην Κύπρο αλλά και για τις συνομιλίες που είχε με τον πρόεδρο της Ανόρθωσης, Αντρέα Παντελή, μίλησε σε μεγάλη συνέντευξη στην πορτογαλική ιστοσελίδα «tribunaexpresso.pt» ο πρώην τερματοφύλακας της ομάδας, Μάριο Φελγκέιρας.

Ο Πορτογάλος τερματοφύλακας, που αποκτήθηκε από την «Κυρία» το καλοκαίρι του 2018 αλλά δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί στην ομάδα της Αμμοχώστου λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού (ρήξη μεσοσπονδυλικού δίσκου επιπέδου 04/05) πριν την έναρξη του πρωταθλήματος και όταν αποδεσμεύτηκε κατέθεσε προσφυγή αξιώνοντας το ποσό των €130.000 , είπε πολλά και όχι τόσο τιμητικά. 

Το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης: 

«Στην Κύπρο ήταν πολύ κακή εμπειρία [γέλια]. Παίζαμε στον προκριματικό γύρο του Europa League που άρχισε στα τέλη Ιουνίου. Το πρώτο παιχνίδι ήταν με μια ομάδα από την Αλβανία και έτσι η προετοιμασία της ομάδας έπρεπε να αρχίσει στις αρχές Ιουνίου. Ήμουν ακόμα τραυματισμένος στο χέρι, που είχα σπάσει τον Απρίλιο. Πήγα στην Κύπρο για διαπραγμάτευση. Είχα ήδη τη σύμβαση σχεδόν τελειωμένη, φτάνω εκεί και ο πρόεδρος μου λέει: “Έχω δει τους τραυματισμούς σου και εξακολουθώ να είμαι λίγο ανήσυχος”. Του είπα “πρόεδρε, να περιμένουμε και αν έχω πρόβλημα, μην ανησυχείτε ότι δεν θα υπογράψω και θα πάω σπίτι μου. Απλά θα μου πληρώσετε μόνο το αεροπορικό εισιτήριο για να φύγω” Εξέτασαν τον ώμο του, την πλάτη μου, το χέρι μου, τα πάντα και τελικά μου είπαν ότι όλα ήταν εντάξει. Υπέγραψα το συμβόλαιο», είπε αρχικά.

Και συνέχισε: «Η Ανόρθωση είναι μια μεγάλη ομάδα στην Κύπρο, συγκρίνεται με την ΑΠΟΕΛ, είναι μια ομάδα που έχει πολλούς οπαδούν, ζουν έντονα τα ματς, έχουν ένα αγγλικό γήπεδο. Σε μια ανοιχτή προπόνηση είχαμε επτά χιλιάδες κόσμο, είναι μια μυθική λέσχη. Αποκλειστήκαμε από το Europa League και τότε άρχισαν τα προβλήματα με τα χρήματα. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θα υπήρχαν κάποιες καθυστερημένες πληρωμές και εν τω μεταξύ έπρεπε να προετοιμαζόμαστε τον μήνα Ιούλιο και τον Αύγουστο, επειδή το πρωτάθλημα θα άρχιζε στις 25 Αυγούστου. Με άλλα λόγια, επρόκειτο να περάσουμε δύο μήνες προπόνησης, στους 38-40 βαθμούς, επιπλέον δεν είχαμε κανέναν να παίξουμε φιλικά στην Κύπρο. Ήθελα να φέρω την οικογένειά μου αλλά δεν μπορούσα γιατί ήταν περίοδος υψηλού τουρισμού και ήταν πολύ δύσκολο να βρω σπίτι. Πάντα έπρεπε να πηγαίνω από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο. Έμεινα τρεις μέρες σε ένα, γέμισε, έπρεπε να πάω σε άλλο. Πάντα κουβαλούσα όλες τις βαλίτσες μου. Ήταν ένα άγχος», είπε.

«Προσπάθησα να προσαρμοστώ, η γυναίκα μου ήρθε με τον γιο μου στις αρχές Αυγούστου. Ήρθαν, αλλά ακόμα δεν είχα σπίτι, ήμασταν σε ένα ξενοδοχείο που ήταν τρομερό. Εν τω μεταξύ βρήκα ένα σπίτι με αστρονομική αξία για ενοίκιο, αλλά ήμουν τόσο απελπισμένος που τελικά το αποδέχθηκε. Πάω σε αυτό το σπίτι και τι συμβαίνει; Ήταν γεμάτο κατσαρίδες (γέλια). Μόνο που εκεί οι κατσαρίδες είναι σαν πουλιά, δεν μοιάζουν με τις δικά μας, πετούν (γέλια). Το σπίτι είχε ανακαινιστεί πλήρως, φαινόταν φανταστικό, με πισίνα, με κήπο και όταν ξεκινήσαμε τον καθαρισμό, αρχίσαμε να βλέπουμε το ένα ή το άλλο πρόβλημα. Θυμάμαι μια μέρα που βγήκα με τον γιο μου για να φέρω φαγητό και με πήρε τηλέφωνο η Καρίνα και μου είπε: “Ελάτε σπίτι γρήγορα, φεύγω τώρα”. Όταν έφτασα στο σπίτι υπήρχε μια τεράστια κατσαρίδα στις κουρτίνες. Τότε ανακάλυψα ότι είχαμε φωλιές κατσαρίδων πίσω από τις τουαλέτες… Ήταν φρικτό. Ήρθαν να κάνουν την απολύμανση και είπαν ότι δεν είχαν δει ποτέ κάτι τέτοιο»

«Το πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος έφτασε, αυτό ήταν ήδη στα τέλη Αυγούστου, και είχα πόνο στην πλάτη μου, αλλά πάντα με ανάγκαζαν, ο προπονητής τερματοφυλάκων πάντα μου έλεγε ότι έπρεπε να προπονηθώ. Δεν μπορούσα. Στην προθέρμανση του αγώνα, άρχισα να αισθάνομαι μια πολύ έντονη βελονιά και δεν λειτουργούσε το δεξί μου πόδι. Φοβόμουν, δεν είχα τον έλεγχο, δεν μπορούσα να το σηκώσω. Έτσι δεν έκανα ούτε το ντεμπούτο μου στο πρωτάθλημα. Με πήγαν στο νοσοκομείο, μου έκαναν μαγνητική τομογραφία και ρήξη μεσοσπονδυλικού δίσκου και πίεζε το νεύρο. Αποφάσισαν να ακολουθήσω ενδοφλέβια θεραπεία και κατέληξα να μείνω στην Κύπρο. Όταν ξεκινά ξανά προπονήσεις στις αρχές Οκτωβρίου, ο πρόεδρος μου λέει: “Δεν μπορείς να παίξεις” και τον ρώτησε “Γιατί;” Και μου είπε “Επειδή σου πήρα την άδεια” (σ.σ εννοεί ότι τον διέγραψαν από τον κατάλογο)»

«Ήθελαν μια συμφωνία. “Σου πληρώνουμε ένα μήνα και φεύγεις”, μου είπαν και τους απάντησα “Συγγνώμη, αλλά δεν θα με πληρώσεις μόνο ένα μήνα, τον Αύγουστο ή τον Ιούλιο (σ.σ. δεν μου πλήρωσαν σχεδόν τίποτα). Τώρα πού θα πάω τραυματισμένος;”. Έτσι έμεινα εκεί μέχρι τον Ιανουάριο, μέχρι που έλαβα την επιστολή ότι τερματίζεται μονομερώς η συνεργασίας μας και διεκδίκησα του καθυστερημένους μισθούς και το γεγονός ότι μου πήραν την άδεια επειδή δεν μπορούσαν να το κάνουν χωρίς την συγκατάθεσή μου».