Σχεδόν πέντε χρόνια μετά την απόσυρσή του από την εθνική ομάδα της Σουηδίας, την οποία είχε εκπροσωπήσει μεταξύ 2001 και 2016, ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς ετοιμάζεται για το Euro του καλοκαιριού, σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες επιστροφές στον διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα.

Πριν τον «Ίμπρα» όμως, υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που είχαν αποχωρήσει από τις εθνικές τους ομάδες αλλά εντέλει φόρεσαν ξανά μετά από λίγο ή πολύ καιρό το εθνόσημο.

Ιδού μερικές εξ αυτών…

Ντέμης Νικολαΐδης (Ελλάδα)

Πρώτος και καλύτερος, ένας Ελλαδίτης. Μαζί με τους συμπαίκτες του στην ΑΕΚ, Ηλία Ατματσίδη και Μιχάλης Κασάπη, ο Ελλαδίτης φορ είχε αποχωρήσει το 1999 από την εθνική ομάδα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία αλλά τελικά επανήλθε το 2001 και μάλιστα έπαιξε μέχρι το 2004, παίζοντας και στο Euro της Πορτογαλίας. Την απόφασή του είχε αλλάξει και ο Κασάπης, που έπαιξε μερικά φιλικά το 2001, καθώς και στο 2-2 με την Αγγλία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2002.

Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή)

Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, με τον ηγέτη της Αργεντινής να αποσύρεται το 2016 μετά την απώλεια του τίτλου του Copa America αλλά να επιστρέφει άμεσα μετά τις αντιδράσεις των οπαδών, που τον ήθελαν να συνεχίσει να φορά το εθνόσημο. Το 2018 έμεινε εκτός εθνικής για μερικούς μήνες αλλά επέστρεψε τελικά το 2019 και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Ζινεντίν Ζιντάν, Λιλιάν Τουράμ, Κλοντ Μακελελέ (Γαλλία)

Μέλη της «χρυσής γενιάς» της Γαλλίας που κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και το Euro του 2000, οι τρεις παίκτες είχαν αποσυρθεί από την εθνική το 2004 μαζί με τους Μπισέντε Λιζαραζού και Μαρσέλ Ντεσαγί. Εντέλει, ο Ραϊμόν Ντομενέκ έπεισε τους Ζιντάν, Τουράμ και Μακελελέ να επιστρέψουν ενόψει Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006 και αποτέλεσαν όλοι τους βασικούς συντελεστές στην πορεία μέχρι τον τελικό του Βερολίνου. Ο «Ζιζού» αποσύρθηκε οριστικά αμέσως μετά, ενώ οι άλλοι δύο συνέχισαν μέχρι το 2008.

Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Ιταλία)

Ο μπαρουτοκαπνισμένος τερματοφύλακας είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα της Ιταλίας το 2017, μετά την αποτυχία των «ατζούρι» να προκριθούν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας. Ωστόσο, λίγους μήνες μετά κλήθηκε για τα φιλικά με Αργεντινή και Αγγλία, αναφέροντας πως δέχτηκε να αγωνιστεί ξανά λόγω του αισθήματος ευθύνης που είχε αναφορικά με την επόμενη ημέρα στην εθνική ομάδα.

Χένρικ Λάρσον (Σουηδία)

Ο θρυλικός επιθετικός της Σέλτικ είχε συνυπάρξει με τον Ιμπραΐμοβιτς στην εθνική Σουηδίας μέχρι το 2009, παρότι είχε αποσυρθεί δύο φορές στο παρελθόν! Πρώτα το 2002, μετά το Μουντιάλ της Ασίας, μόνο και μόνο για να επιστρέψει στο Euro του 2004 και εν συνεχεία το 2006, μετά το Παγκόσμιο της Γερμανίας. Επανήλθε τελικά το 2008 για το Euro και συνέχισε μέχρι το ’09.

Ροζέ Μιλά (Καμερούν)

Προτού γράψει ιστορία σκοράροντας σε Παγκόσμιο Κύπελλο σε ηλικία 42 ετών το 1994, ο σπουδαίος Καμερουνέζος επιθετικός είχε αποσυρθεί το 1988 από την εθνική, σε ηλικία 36 ετών. Μετά από δύο χρόνια, ο τότε πρόεδρος της χώρας, Πολ Μπιγιά, του τηλεφώνησε με σκοπό να τον πείσει να επιστρέψει και τον έπεισε, με τον πολύπειρο φορ να αγωνίζεται τελικά για μία τετραετία ακόμα.

Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ (Ολλανδία)

Έχοντας κλείσει αισίως τα 37 του χρόνια, ο Ολλανδός τερματοφύλακας είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα μετά το Euro του 2008. Παρ’ όλα αυτά, λίγους μήνες μετά δέχτηκε να επιστρέψει μετά από παράκληση του ομοσπονδιακού τεχνικού Μπερτ Φαν Μάρβαϊκ, λόγω των τραυματισμών των Στεκέλενμπουργκ και Τίμερ. Αφού έπαιξε με Ισλανδία και Νορβηγία, κρατώντας το μηδέν σε αμφότερα ματς, αποσύρθηκε οριστικά.