Συντετριμμένη εμφανίστηκε σε δηλώσεις της στη σέρβικη ιστοσελίδα «Τelegraf.rs», η Ιβάνα Στάνιτς, σύντροφος του Μίλιαν Μρντάκοβιτς. Η σύντροφος του προέβη σε κατάθεση… ψυχής και τα λόγια της συγκλονίζουν για τον αδικοχαμένο πρώην ποδοσφαιριστή ο οποίος αυτοκτόνησε. 

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

«Δεν ξέρω πως είμαι. Δεν κοιμήθηκα τη όλη νύχτα. Πήρα κάποια φάρμακα και ακόμα δεν έχω αντιληφθεί αυτό που έγινε. Είχαμε μία ιδανική σχέση και αγάπη, αλλά ο Μίλιαν είχε ορισμένα προβλήματα που δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί όπως έπρεπε, αφού δεν ήταν δυνατός. Του άρεσε να πίνει λίγο και πιστεύω ότι αυτό σε συνδυασμό με τα προβλήματα που είχε με την κατάθλιψη, ήταν ο κύριος λόγος που έκανε αυτό που έκανε.

Ήμασταν συνεχώς μαζί, αφού ήμασταν αχώριστοι. Τη μέρα πριν την αυτοκτονία, ήπιε λίγο παραπάνω και ένιωθα ότι κάτι θα μπορούσε να συμβεί, έτσι αμέσως τον ηρέμησα και πήγαμε στο κρεβάτι για ύπνο. Μιλούσαμε όλο το βράδυ και όταν ξύπνησε, άρχισε πάλι να πίνει. Μιλούσαμε όλη μέρα, όσο μπορούσαμε περισσότερο, γιατί δεν ήταν καλά όλη μέρα. Έπρεπε να πάμε κάπου το βράδυ και όταν τον είδα να κρατάει το όπλο, τον παρακάλεσα και έκλαψα να το βάλει πίσω στην τσάντα, αλλά δεν ήθελε. Αργότερα του ζήτησα να έρθει μαζί μου στην έξοδο και πήγα στο μπάνιο να ετοιμαστώ, αλλά όταν βγήκα έξω είδα τι έκανε.

Μετά σε κάποια στιγμή άκουσα ότι ετοίμασε το όπλο, αλλά δεν πρόλαβα να του πω κάτι, απλά άκουσα ένα πυροβολισμό και είδα τα πόδια του. Του φώναξα πολλές φορές και μετά έτρεξα έξω από το διαμέρισμα και τηλεφώνησα σε κάποιο φίλο και στο νοσοκομείο για ασθενοφόρο και αυτοί κάλεσαν την αστυνομία. Τον αγαπούσα πάρα πολύ, ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος και είναι πολύ δύσκολη απώλεια για μένα. Ο πατέρας και η μητέρα του ήταν γοητευμένοι από την αγάπη μας και ήταν εξωπραγματικό γι’ αυτούς αυτό που συνέβη.

Όπως μου είχε πει ο Μίλιαν, είχε κουραστεί με τα πάντα. Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του, δεν μπορούσε να το διαχειριστεί. Το ποδόσφαιρο ήταν όλη του η ζωή. Άρχισε να δουλεύει σαν μάνατζερ με μετεγγραφές και κάποτε υπήρχε δουλειά, κάποτε όχι. Ήταν μάλλον κάποιο είδος κατάθλιψης αυτό που είχε. Πάντα χαμογελούσε και ήταν θετικός, αλλά ήταν από τα άτομα που δεν έλεγε όλα όσα είχε στο μυαλό του.

Αλλά όταν έπινε, ανοιγόταν και μου έλεγε κάποια πράγματα. Ειλικρινά, πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το αλκοόλ και αν δεν έπινε εκείνη τη μέρα, δεν πιστεύω ότι θα συνέβαινε αυτό. Όμως φαίνεται να το ήθελε. Ανέφερε πολλές φορές ότι ήθελε να θέσει τέρμα στη ζωή του και ήμουν η ψυχολόγος του. Συχνά είχαμε συζητήσεις για πάρα πολλή ώρα και αυτή ήταν απλά μία στιγμή αδυναμίας. Κάτι τον λύγισε και συνέβη αυτό.

Είχαμε κάποια οικονομικά προβλήματα. Κέρδιζε αρκετά, αλλά ξόδευε και αρκετά. Πιστεύω ότι ο οικονομικός παράγοντας, είχε κάποια μικρή επίδραση στην απόφαση του.

Όπως έλεγε ο πατέρας του, εμείς οι τρεις (αυτός, ο γιος του κι εγώ) ήμασταν τα μόνο φωτεινά του σημεία. Μιλούσαμε πολύ και είχαμε πλάνα για το μέλλον, αλλά πιστεύω πως ήταν μια στιγμή αδυναμίας αυτό που έκανε. Δεν πιστεύω ότι κάποιος ξέρει τον πραγματικό λόγο που το έκανε. Πιστεύω πως έπασχε από κάποια μορφή κατάθλιψης, παρόλο που φαινόταν χαρούμενος και ικανοποιημένος. Κάτι όμως τον βασάνιζε…».