Για αρκετά χρόνια, ο Ολυμπιακός Πειραιώς έφτανε αρκετά κοντά στο να πάρει κάποια νίκη μακριά από την έδρα του στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως δεν τα κατάφερνε. Τα παραδείγματα κόντρα σε Μόλντε (3-2 από 0-2) και Ντεπορτίβο λα Κορούνια (2-2 με ισοφάριση στο τελευταίο λεπτό) είναι χαρακτηριστικά.

Για πολλούς φίλους της ομάδας, ήταν μια… «κατάρα». Η οποία, ωστόσο, έσπασε σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια. Τότε, ο Ολυμπιακός, με τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο του, αντιμετώπιζε τη Βέρντερ Βρέμης στο «Βεζερστάντιον» για τη δεύτερη αγωνιστική της φάσης των ομίλων. Οι Πειραιώτες περνούσαν τότε μια μεταβατική περίοδο, αφού μετά τη φυγή των Ριβάλντο και Καστίγιο, υπήρχε η ανάγκη ενίσχυσης. Και πράγματι, εκείνο το καλοκαίρι δόθηκαν αρκετά χρήματα για μεταγραφές. Ο Ίλια Ίβιτς, τότε τεχνικός διευθυντής, έφερε στους «ερυθρόλευκους» -μεταξύ άλλων- τους Λουσιάνο Γκαλέτι, Λομάνα Λούα Λούα, Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα, Λεονέλ Νούνιες, Ραούλ Μπράβο και Ντάρκο Κοβάτσεβιτς. Για τον τελευταίο, μάλιστα, υπήρχε αρκετός σκεπτικισμός, ιδιαιτέρως ως προς την ηλικία του, καθότι κατέφτασε στον Πειραιά στα 33 του.

Πριν το παιχνίδι με τη Βέρντερ, το κλίμα ήταν κάπως περίεργο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού γκρίνιαζαν για την εικόνα που έβγαζε η ομάδα, καθότι προερχόταν από την εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 με τον Άρη. Στο παιχνίδι της πρώτης αγωνιστικής, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μείνει στο 1-1 κόντρα στη Λάτσιο στο άδειο λόγω τιμωρίας «Γ. Καραϊσκάκης», δεχόμενοι μάλιστα την ισοφάριση από ένα γκολ που δεν θα έπρεπε να μετρήσει (σ.σ. ο σκόρερ Τζάουρι ήταν σε ξεκάθαρη θέση οφσάιντ). Επομένως, υπήρχε αρκετή πίεση πριν το παιχνίδι στη Βρέμη.

Αλλαγή συστήματος

Συνήθως, ο Ολυμπιακός επέλεγε να παίξει στα ευρωπαϊκά του παιχνίδια όπως στο ελληνικό πρωτάθλημα: δηλαδή, φουλ επίθεση, με την άμυνα να μένει πολλές φορές εκτεθειμένη. Όμως, ο Τάκης Λεμονής είχε άλλα σχέδια για εκείνο το παιχνίδι. Επέλεξε να «γεμίσει» το κέντρο του, τοποθετώντας τρεις αμυντικογενείς παίκτες: τον Πατσατζόγλου, τον Στολτίδη και τον Λεντέσμα. Μια τριάδα που υστερούσε σε δημιουργικότητα, πλην ομώς συμμάζευε την κατάσταση στο χώρο του κέντρου. Όσον αφορά τις υπόλοιπες θέσεις, ο Νικοπολίδης ήταν κάτω από τα δοκάρια, με τους Ραούλ Μπράβο και Άντζα να αποτελούν το δίδυμο στο κέντρο της άμυνας, και τους Ντομί και Τοροσίδη στα άκρα, ενώ Γκαλέτι και Τζόρτζεβιτς πλαισίωναν τον Λούα Λούα σε διάταξη 4-3-3.

Το ματς

Η αναγκαστική αλλαγή του Ντομί μόλις στο 18′ άλλαξε κάπως τα σχέδια του Λεμονή, ο οποίος έφερε τον Μπράβο στο αριστερό άκρο της άμυνας, περνώντας στο γήπεδο τον Ζούλιο Σέζαρ δίπλα από τον Άντζα. Στο 24′ χάθηκε διπλή ευκαιρία για τον Ολυμπιακό με πρωταγωνιστές τους Τζόρτζεβιτς και Γκαλέτι, όμως εννιά λεπτά αργότερα η Βέρντερ άνοιξε το σκορ με τον (μετέπειτα παίκτη της ΑΕΚ Αθηνών) Ούγκο Αλμέιδα.

Η αλλαγή

Για περίπου 70 λεπτά, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ως καλύτερο παίκτη του γηπέδου τον Λουσιάνο Γκαλέτι. Επί της ουσίας, ο Αργεντινός ήταν ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων των Πειραιωτών. Ωστόσο, στο 72′ ο Λεμονής τον περνάει εκτός γηπέδου, για να ρίξει μέσα τον Ντάρκο Κοβάτσεβιτς. Κι όμως, παρότι ο Ελλαδίτης έβγαλε έξω τον ποιοτικότερό του ποδοσφαιριστή, ο Ολυμπιακός κατάφερε να φτάσει σε μια σπουδαία ανατροπή. Πώς έγινε αυτό;

Κατ’ αρχάς, εκείνο το βράδυ, η Βέρντερ έπαιζε με αμυντικό δίδυμο τους Μερτεζάκερ και Νάλντο. Δύο ποιοτικότατους στόπερ, οι οποίοι ωστόσο υστερούσαν σε ταχύτητα. Ο προπονητής των Γερμανών, Τόμας Σάαφ έπαιζε με ψηλά τις γραμμές παρότι η ομάδα του είχε το προβάδισμα. Έτσι, ο Λεμονής, βάζοντας τον Κοβάτσεβιτς δίπλα από τον Λούα Λούα, είχε στόχο να «χτυπήσει» από τον άξονα.

Και πράγματι, ένα λεπτό μετά την αλλαγή, ο Σέρβος επιχείρησε το σουτ μέσα στην περιοχή, ο Βάντερ απέκρουσε και ο Στολτίδης στην επαναφορά, έκανε το 1-1.

Οι «ερυθρόλευκοι» απέκτησαν ψυχολογία και σιγά σιγά ξεθάρρευαν. Η Βέρντερ έφτασε κοντά στο 2-1 στο 79′, όμως ο Μερτεζάκερ δεν κατάφερε να νικήσει τον Αντώνη Νικοπολίδη από κοντινή απόσταση. Τρία λεπτά αργότερα, ήρθε η γκολάρα του Πατσατζόγλου.

Με το σκορ στο 1-2, πολλοί ήταν εκείνοι που φοβήθηκαν ότι ο Ολυμπιακός θα δεχθεί κάποιο τέρμα στις καθυστερήσεις, κάτι που έγινε και σε άλλες περιπτώσεις. Όμως, στο 87′ ο Κοβάτσεβιτς θα έδινε τέλος στο ματς. Ο Τζόρτζεβιτς έβγαλε τη σέντρα από τα δεξιά, ο Βάντερ έπιασε το σουτ του Μπράβο στην κίνηση και ο Ντάρκο πήρε το ριμπάουν, πλασάροντας εύστοχα για το 1-3. Η κατάρα «έσπασε».

Ήταν ένα αποτέλεσμα που θα άλλαζε κατά πολύ την προσέγγιση του Ολυμπιακού στα εκτός έδρας ευρωπαϊκά παιχνίδια. Όχι μόνο στα αμέσως επόμενα (κόντρα σε Ρεάλ και Λάτσιο), αλλά και γενικά στην ευρωπαϊκή του ιστορία. Τα «διπλά» κόντρα σε Μαρσέιγ, Μονπελιέ, Άρσεναλ και Ντίναμο Ζάγκρεμπ στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Θυμηθείτε εδώ το «διπλό» του Ολυμπιακού στη Βρέμη: