113 χρόνια ζωής κλείνει σήμερα (30/1) η Ανόρθωση και η οικογένεια της «Κυρίας» ετοίμασε το πιο κάτω αφιέρωμα.

Αναλυτικά:

Όταν στις 30 Ιανουαρίου 1911 μια ομάδα απλών, διαλεκτών στο πνεύμα ανθρώπων της μικρής κοινωνίας του Βαρωσιού, ίδρυαν ένα Σύλλογο «Αναγνωστήριον», στις φιλόξενες αίθουσες του οποίου θα συγκέντρωναν για να μορφώσουν, να διαπαιδαγωγήσουν εθνικά και χριστιανικά τη νεολαία, δεν πίστευαν στην εξέλιξη που θα είχε αυτή τους η πράξη.

Η «Ανόρθωσις» Αμμοχώστου εξελίχθηκε από πολύ νωρίς σε ένα φάρο εθνικό, πολιτιστικό, κοινωνικό και αθλητικό, που ακτινοβολούσε σε όλη την Κύπρο και την Ελλάδα. Η  πολυσχιδής δράση του Συλλόγου πήρε διαστάσεις αξιοζήλευτες. Εκεί όμως που διέπρεψε είναι στον αγώνα για Ελευθερία. Η «Ανόρθωσις» πρώτη στο κάλεσμα της πατρίδας, έγραψε χρυσές σελίδες δόξας, ηρωισμού και αυταπάρνησης. 

Σε αυτή την μακρά του διαδρομή ο Σύλλογος πέρασε από πλήθος δυσχερειών «πολλάκις εκλονίσθη, τελικώς δεν αποτεφρώθη, πλην όμως ζωηφόρος αναγεννήθη εκ των τεφρών της», δήλωνε ο Ξάνθος Σαρρής (πρόεδρος του Δ.Σ. 1968), επαναδιατυπώνοντας δέκα χρόνια μετά, τα λόγια του Αναστάση Οικονομίδη, που έμελλε να γίνουν ένα με την ίδια την υπόσταση της Ανόρθωσης:

«Πλανάται όμως ο κατακτητής,  το πνεύμα της Ανορθώσεως δεν  πτοάται, δεν καταστρέφεται και η  ωραία μας Ανόρθωσις ως ο Φοίνιξ  που είναι το έμβλημα της, θα  αναγεννηθεί και πάλιν, διά να  συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορείαν της…» (1958, ανατίναξη οικήματος από τους Άγγλους).

Φέτος, για μια ακόμη χρονιά γιορτάζουμε τη γενέθλια μέρα μακρυά από την πόλη μας, μακρυά από τις πατρογονικές μας εστίες. Πενήντα χρόνια και η πληγή παραμένει ανοιχτή, μα οι στίχοι της αγαπημένης Κλαίρης Αγγελίδου βάλσαμο και ελπίδα στις ψυχές μας: (Στερνός Λόγος):

[…]

Εσύ θα πας.

Θα ξαναδείς το περιβόλι και την καρυδιά

που φύτεψα…

Πρόσεχε το κλειδί.

Η αυλή μας θα μοσκομυρίζει

γιασεμιά.

Το κλήμα θα’ χει σίγουρα καρπό…

Μόνο που χρόνια τώρα έμεινε ακλάδευτο.

Η φετινή γενέθλια μέρα βρίσκει την Ανόρθωση φτωχότερη, μετά την απώλεια του αείμνηστου Επίτιμου Προέδρου Κίκη Κωνσταντίνου. Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο, ωστόσο η σπουδαία παρακαταθήκη του αποτελεί πολύτιμη παρηγοριά.

«Συνεστήθη εν Βαρωσίοις και υφίσταται από 30 Ιανουαρίου 1911…»

113 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ